5 tom paruzyjny – wykład XI – str. 280
Święty Duch pojednania – rozpatrzenie przypuszczalnych zastrzeżeń
co do tej pory omawialiśmy. Człowiek pełen światowego ducha, proporcjonalnie do tego napełnienia jest nieprzygotowany, by dostrzec i właściwie docenić głębokie, ukryte chwalebne rzeczy Boże – to, „co nagotował Bóg tym, którzy go miłują”. Te głębokie rzeczy, które nasz Pan nazywa „perłami”, nie są przeznaczone dla „świń”, dla samolubów przepełnionych duchem tego świata; są przeznaczone raczej dla tych, którzy zostali oczyszczeni poprzez obmycie wodą Słowa, którzy znajdują się blisko Pana dzięki wierze w drogocenną krew, którzy są uświęceni, całkowicie poświęceni Panu. Takim Bóg z przyjemnością ujawnia swoje głębokie rzeczy, bogactwa łaski, krok po kroku – stosownie do tego, jak poszczególne elementy Prawdy stają się „pokarmem na czas słuszny”.
Jak łatwo zauważyć, jest to bardzo ważna próba. Wykazuje ona wyraźnie różnicę pomiędzy upadłym człowiekiem a nowym, duchowym stworzeniem. Jeżeli ślepota nie pozwala komuś dojrzeć głębszych duchowych prawd, to taka osoba z pewnością nie posiada świadectwa, czyli dowodu, stanowiącego potwierdzenie jej synostwa, związku z Niebiańskim Ojcem i jej wierności w tym związku. Wszyscy, którzy pozostają obojętni względem rzeczy, które – jak pisze apostoł – „nagotował Bóg tym, którzy go miłują”, znajdują w tym stwierdzeniu wskazówkę, że powodem ich obojętności jest brak Pańskiego ducha. Niemniej jednak znamy poważnych nauczycieli kościoła, którzy nie tylko przyznają się do swojej niewiedzy, ale wręcz są z niej dumni. Dają w ten sposób dowód, że nie posiadają zmysłu Bożego, nie znają Jego planów i dlatego nie mogą mieć zbyt wiele ducha, ducha prawdy – a co za tym idzie, nie mogą zrozumieć wielu zagadnień Prawdy. Próba ta wykazuje, czy posiadamy ducha i czy jesteśmy w stanie dostrzegać i doceniać rzeczy Boże, które są skryte przed ludźmi światowymi – „ale nam to objawił Bóg przez Ducha swojego”.
POMAZANIE OD ONEGO ŚWIĘTEGO
„Ale wy macie pomazanie od onego Świętego, i wiecie wszystko.”
„To pomazanie, któreście wy wzięli od niego, zostaje w was, a nie potrzebujecie, aby was kto uczył: ale jako to pomazanie uczy was o wszystkiem,