5 tom paruzyjny – wykład XI – str. 283
Święty Duch pojednania – rozpatrzenie przypuszczalnych zastrzeżeń
pomazanie ducha świętego! Zagadnienie staje się znacznie prostsze, jeżeli ten werset przetłumaczymy następująco: „Ale wy macie pomazanie od onego Świętego, i wszyscy to wiecie”!* Istotnie, wszystkie prawdziwe dzieci Boże bardzo dobrze znają różnicę pomiędzy cielesnym umysłem i sercem a nowym sercem, nowym umysłem, nowym usposobieniem, znajdującym się pod kontrolą miłości i sprawiedliwości.
Jakże wiele spośród najlepszych i najpokorniejszych dzieci Bożych z wielkim zadziwieniem czytało słowa: „To pomazanie, któreście wzięli od niego, zostaje w was, a nie potrzebujecie, aby was kto uczył”! Stwierdzali oni: ‘Niestety! Nie otrzymaliśmy takowego pomazania, ponieważ bardzo potrzebujemy, żeby nas ktoś uczył i wiemy niewiele ponad to, co pośrednio lub bezpośrednio dotarło do nas za pośrednictwem ludzkich narzędzi’. Te pokorne dusze czułyby się wielce zniechęcone i odrzucone na skutek uczciwości swojego myślenia, gdyby nie wiedziały, że najlepsi znani im święci również potrzebowali ludzkich nauczycieli i doceniali ich. Z drugiej zaś strony – niektórzy mniej uczciwi, mniej szczerzy, mniej świątobliwi zwodzą samych siebie i innych, twierdząc, że nie nauczyli się niczego od ludzi, lecz że wszystko, co wiedzą, poznali poprzez bezpośrednie natchnienie ducha świętego. Nie rozumieją, że w ten sposób usiłują nadać swoim myślom i słowom nieomylność w najbardziej absolutnym sensie. Nie dostrzegają również, że błędy, jakie popełniają w myślach, słowach i uczynkach, które – jak twierdzą – są natchnione przez ducha świętego, zaprzeczają, jakoby duch święty miał być sprawcą tych błędów i głupstw.
Jeżeli rozważamy ten werset bez kontekstu, to przeczy on ogólnemu świadectwu Pisma Świętego. Czyż apostoł Paweł wśród duchowych darów dla Kościoła nie wymienia apostołów, proroków [mówców], pasterzy, nauczycieli i ewangelistów? Dlaczego mieli by być dani, gdyby Kościół nie potrzebował nauki od żadnego człowieka? Co według apostoła jest przyczyną zesłania tych szczególnych darów Kościołowi? Posłuchajmy jego słów: „Ku spojeniu świętych, ku pracy usługiwania,
____________________
* W najstarszych greckich manuskryptach nie ma słowa „wszystko”.