3 tom paruzyjny – wykład VIII – str. 294
Odnowa Izraela
z duchowym Izraelem, którego głową jest Lew z pokolenia Judy, albo też muszą przyłączyć się do literalnego Judy w Jerozolimie, aby mogli mieć udział w nadchodzącym czasie naprawienia, gdyż „zachowa Pan namioty judzkie pierwej” (Zach. 12:7).
Argumenty Pańskiego korespondenta zdają się zawierać w poniższych fragmentach, które cytujemy za Pańskim czasopismem. Pisze on:
„Jeśli chodzi o to, że Izrael nie powrócił, to z porównania Jer. 29:1,4,10 z Ezdr. 1:1 wynika, iż edykt Cyrusa stanowił wypełnienie proroctwa, które odnosiło się wyłącznie do Żydów. Także na podstawie Ezech. 4:3-8 oczywiste jest, że stan niewoli Izraela musiał trwać o wiele dłużej niż Judy. Nie istnieje żaden dowód, jakoby zezwolenie edyktu Cyrusa miało obejmować także dziesięć pokoleń”.
Zmuszeni jesteśmy sprzeciwić się tym stwierdzeniom i poprosić pańskich czytelników, aby dokładniej zastanowili się nad wymienionymi wersetami. Jeremiasz (29:1-10) nie mówi ludowi, aby z zadowoleniem osiedlił się w Babilonie i nie spodziewał się, iż kiedykolwiek powrócą do Jerozolimy, lecz aby poczuli się tam w miarę wygodnie, gdyż wybawienie nie nadejdzie przed upływem siedemdziesięciu lat – okresu niewoli znacznie dłuższego od tych, które dotykały ich poprzednio.
Ezdrasz (1:1), mówiąc o przywileju, czyli możliwości powrotu, nie ogranicza go jedynie do Izraelitów z rodów Judy i Benjamina. Wprost przeciwnie, werset 3 oświadcza, iż Cyrus rozciągnął swą propozycję na każdego, „kto tedy jest między wami ze wszystkiego ludu jego”. Werset 4 powtarza słowo „każdy”43 i rozszerza zaproszenie na cały świat w granicach panowania Cyrusa, używając wyrażenia „na którymkolwiek miejscu”, zaś werset 5 stwierdza, że zareagowali nie tylko przedniejsi z domów Judy i Benjamina, lecz także „kapłani i Lewitowie; wszelki, którego ducha pobudził Bóg”44 – to jest ze wszystkimi, których serca, tak jak serce Symeona, „oczekiwały pociechy izraelskiej„. Pomiędzy nimi znajdowali się
43 Zob. BT i NB – przyp.tłum.
44 KJ „… i Lewitowie wraz ze wszystkimi, których ducha …” – przyp.tłum.