3 tom paruzyjny – wykład X – str. 321
Świadectwo kamiennego świadka i Proroka Bożego, Wielkiej Piramidy w Egipcie
że przyjdzie taki czas, kiedy pisane Słowo Boże nie będzie się cieszyło wielkim szacunkiem, a nawet samo istnienie Boga będzie kwestionowane; czas, gdy wychwalana będzie ludzka filozofia nazywająca się nauką, a każdy pogląd poddawany będzie sprawdzianowi kryteriów naukowych. Czyżby Bóg postanowił ukazać siebie i swą mądrość w sposób, który także podaje się takiemu sprawdzianowi? Wydaje się, że tak. Budowla ta jako „świadectwo” Panu zastępów zawstydzi jeszcze mądrość mądrych – w „onym Dniu”, który właśnie się rozpoczyna.
Na podstawie obserwacji astronomicznych Prof. Smyth doszedł do wniosku, że Wielka Piramida została wybudowana w 2170 r. p.n.e. Zauważywszy, że ukształtowanie wznoszących się przejść przypomina budowę teleskopu, a „Korytarz Wejściowy” spełnia w nim jakby rolę astronomicznego „celownika”, zaczął sprawdzać, w kierunku jakiej gwiazdy mógł on być wycelowany w dowolnym momencie przeszłości. Obliczenia dowiodły, że w czasie jesiennego porównania dnia z nocą w 2170 r. p.n.e. o północy, Draconis, gwiazda smoka, zajmowała taką pozycję, że była widoczna z samego dna „Korytarza Opadającego”. Następnie wyobraził sobie, iż jest astronomem, który tego dnia ustawił celownik swego teleskopu na gwiazdę Draconis. W tej konstrukcji rolę teleskopu spełniłyby przejścia wznoszące się, które istotnie swą budową przypominają ten przyrząd. Według obliczeń okazało się, że konstelacją, która znalazła się tamtego dnia w polu widzenia w ten sposób ustawionego teleskopu, były Plejady. Ten zdumiewający zbieg okoliczności przekonał go, że wyznaczona przez niego data budowy Wielkiej Piramidy jest słuszna, gdyż Draconis jest symbolem grzechu i Szatana, a Plejady, stanowiąc centrum wszechświata, są symbolem Boga. W taki sposób Wielka Piramida dowodzi, że jej Architekt zdawał sobie sprawę z panowania i dominacji zła nad podążającą ku upadkowi ludzkością oraz, czego nie zauważa ludzkość, że jedyna nadzieja jest w Jahwe.