3 tom paruzyjny – wykład X – str. 325
Świadectwo kamiennego świadka i Proroka Bożego, Wielkiej Piramidy w Egipcie
i swą mocą, bez walki, łatwo go sobie podporządkowali. Gdy zaś władcy nasi znaleźli się w ich rękach, zburzyli świątynie bogów”.
JEJ SZCZEGÓLNE POŁOŻENIE
Wielka Piramida położona jest na skalnym płaskowyżu wznoszącym się ponad korytem Nilu w niewielkiej odległości od Kairu w Egipcie. Osobliwością tej lokalizacji jest położenie względem delty Nilu, której linia brzegowa tworzy jedną czwartą okręgu. Środek i kąt wewnętrzny tej ćwiartki koła wyznaczony jest przez Wielką Piramidę.
Związek położenia Wielkiej Piramidy z linią wybrzeża został zauważony przez Pana Henry Mitchella, naczelnego hydrografa Urzędu Pomiarów Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, który odwiedził Egipt w 1868 roku, aby zdać sprawozdanie z postępów przy budowie Kanału Sueskiego. Zauważona przez niego regularność kształtu północnej linii brzegowej Egiptu wskazywała na istnienie pewnego centralnego punktu o pochodzeniu naturalnym. Poszukując owego wielkiego centrum odkrył, że jest on wyznaczony przez położenie Wielkiej Piramidy. Poruszony tym odkryciem napisał: „Pomnik ten ma geograficzne położenie o znaczeniu przewyższającym lokalizacje wszystkich innych budowli wzniesionych przez człowieka”.
Linia stanowiąca przedłużenie Przejścia Głównego w kierunku północnym przecięłaby wybrzeże w najbardziej na północ wysuniętym punkcie Egiptu, zaś linie stanowiące przedłużenie północno-wschodniej i północno-zachodniej przekątnej podstawy Piramidy ograniczają z dwóch stron Deltę. Linie te wyznaczają granicę Dolnego Egiptu, który swym kształtem przypomina wachlarz (zob. ilustrację na str. 323). Wielka Piramida wybudowana na najbardziej wysuniętej na północ krawędzi skalnego płaskowyżu w Giza, strzegąca tej części ziemi egipskiej uformowanej na kształt rozłożonego wachlarza, może być doprawdy uważana za położoną przy jego granicy, a jednocześnie stanowiącą jego geometryczny środek. Odpowiada to opisowi proroka Izajasza: „Dnia onego stanie ołtarz Pański