3 tom paruzyjny – wykład X – str. 362
Świadectwo kamiennego świadka i Proroka Bożego, Wielkiej Piramidy w Egipcie
Z całą pewnością jest to prawdą, gdyż świadectwa Piramidy w każdym szczególe potwierdzają plan Boży, który poznaliśmy z Pisma Świętego. Jej cudowna zgodność z Biblią nie budzi żadnych wątpliwości, że „Świadek” ten czerpał swe natchnienie z tego samego boskiego wpływu, który pobudzał proroków i apostołów. Popatrzmy w jaki sposób widać tę harmonię i w tej kwestii.
Przypomnijmy sobie, że koniec roku 1914 wskazywany był przez Pismo Święte jako czas zupełnego wypełnienia się okresu pogańskiej władzy nad światem oraz rozpoczęcia ucisku, który doprowadzi do jej obalenia. Także w okolicach tej daty zostaną „przemienieni”, czyli uwielbieni, ostatni członkowie Kościoła Chrystusowego. Pamiętajmy także, iż Pismo Święte na wiele sposobów, np. przez cykle jubileuszowe, przez 1335 dni Daniela, przez równoległe dyspensacje, itp., dowodzi, że w październiku 1874 roku miało się rozpocząć żniwo, czyli dokonanie wieku oraz że od tego czasu miał być obecny Wielki Żniwiarz, że siedem lat później, w październiku 1881 roku zakończyło się wysokie powołanie, aczkolwiek będą jeszcze tacy, którzy po ustaniu ogólnego powołania zostaną dopuszczeni do tej samej łaski, aby zająć miejsca powołanych, którzy podczas prób okażą się niegodni tego przywileju. Teraz zaś przyjrzyjmy się, w jaki sposób kamienny „Świadek” potwierdza te same daty i naucza o tych samych prawdach.
Linia podłogi „Wielkiej Galerii” od ściany północnej do południowej była w ostatnich latach mierzona dwukrotnie z niezwykłą skrupulatnością. Otrzymano dzięki temu trzy oddzielne zestawy pomiarów. Jeden pomiar (a) od końcowej ściany północnej, do „Stopnia”, następnie, z pominięciem jego wysokości, czyli płaszczyzny pionowej, wzdłuż jego górnej płaszczyzny. Zmierzono w ten sposób długość przejścia po podłodze „Wielkiej Galerii”. W wyniku innego pomiaru (b) otrzymujemy długość mierzoną wzdłuż linii przechodzącej przez „Stopień”, jakby go w ogóle nie było. W kolejnym pomiarze (c) otrzymujemy długość całkowitą podłogi wraz z wysokością, czyli pionowym wymiarem „Stopnia”. Wymiary prof. Smytha są następujące: (a) 1874 cale piramidalne, (b) 1881 cali piramidalnych, (c) 1910 cali piramidalnych. Według pomiarów pana Flindersa Petrie wielkości te są o osiem dziesiątych cala dłuższe. W rozsądnym przybliżeniu zatem i z pewnością nieznacznie tylko różniąc się od poprawnych, liczby te wynosiłyby odpowiednio: (a) 1875, (b) 1882 i (c) 1911 cali piramidalnych.