3 tom paruzyjny – wykład X – str. 365
Świadectwo kamiennego świadka i Proroka Bożego, Wielkiej Piramidy w Egipcie
znajduje się otwór wiodący do niewykończonego pomieszczenia nad „Komnatą Króla”. W symbolicznym języku Piramidy oznacza to: „W tym miejscu wszedł On święty niebieski – Ten, który nie potrzebuje podłóg, aby po nich chodzić, gdyż porusza się jak wiatr”. Precyzyjne pomiary południowej ściany „Wielkiej Galerii” przeprowadzone przez prof. Smytha dowodzą, iż nie jest ona zupełnie pionowa, a jej odchylenie od pionu w szczycie wynosi siedem cali.* Piramida informuje nas tym samym, że: „Siedem lat przed zakończeniem wysokiego powołania [przed październikiem 1881 roku] wejdzie On wielki z nieba”. Ponadto zawarta jest tu wskazówka, że od tego czasu – od października 1874 roku – stopniowo, co wyrażone jest przez pochylenie południowej ściany, wysokie powołanie będzie zmierzać ku zakończeniu, które w pełni dokona się w październiku 1881 roku. Należy zauważyć, iż taki pogląd pozostaje w zupełnej zgodności ze świadectwem Biblii, którego zarys przedstawiony został w poprzednich tomach Wykładów Pisma Świętego.
Należy także pamiętać, że my, którzy na podstawie Pisma Świętego zrozumieliśmy czasy i chwile, nie mieliśmy żadnego związku z naukowcami, którzy dokonywali pomiarów Wielkiej Piramidy, a i oni w trakcie dokonywania pomiarów nie mieli żadnego pojęcia o naszej interpretacji proroctw. Na ile się orientujemy, nie posiadają oni tej wiedzy także i obecnie. Pytamy zatem: Czy mogłaby być dziełem przypadku tak doskonała zgodność w sprawach, w których z jednej strony wchodzi w grę sześć tysięcy lat historii, a z drugiej, wymiary Piramidy liczone w tysiącach cali? Na pewno nie, ale zaiste Prawda bywa cudowniejsza i dziwniejsza niż fikcja. „Od Pana się to stało, a jest dziwne w oczach naszych”.
Co więcej, należałoby się spodziewać, że po ustaniu szczególnej łaski ogólnego powołania ewangelicznego (w październiku 1881 roku) rozpocznie się błogosławienie świata. Wydaje się, że „Studnia”, której górny koniec wyobraża okup zapewniający błogosławieństwo dla świata, powinna swym dolnym końcem (gdzie łączy się ona z korytarzem opadającym) wyznaczać rok, od którego błogosławieństwa restytucyjne zaczną spływać na świat. Wymowa tego miejsca jest taka: Odtąd korzyści płynące z okupu staną się błogosławieństwem dla wszystkich narodów ziemi, gdyż dokonał się wybór przeprowadzany w wiekach Żydowskim i Ewangelii.
* Sprawozdanie prof. Smytha.