4 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 616
Ustanowienie Królestwa i sposób objawienia się
Jeśli straszliwe wydarzenia najbliższej przyszłości kładą się już cieniem trwogi i drżenia na świecie, to ci, którzy patrzą z pozycji „ochrony Najwyższego”, zauważają srebrną otoczkę na chmurach ucisku, która z powodzeniem może skłaniać ich do spoglądania w górę, podnoszenia głów i radowania się, gdyż przybliża się ich wybawienie, a także ulżenie doli wszystkich odkupionych drogocenną krwią, kiedy to „wzejdzie słońce sprawiedliwości, a zdrowie będzie na skrzydłach jego” (Mal. 4:2).
Wiele spośród powyżej rozważanych zagadnień jest tak oczywistych, że mogą one przemówić nawet do nie poświęconych ludzi. Teraz jednak zbliżamy się do takiego fragmentu naszych rozważań, który będzie wymagał jaśniejszego spojrzenia, bardziej starannego rozważenia Słowa Pańskiego oraz mocnego poparcia wiary, gdyż dotyczy on spraw na razie jeszcze niewidocznych, które można zauważyć tylko oczyma wiary. Jednak od ludu Bożego oczekuje się chodzenia przez wiarę, a nie przez widzenie, a także ufności, że Bóg jest wystarczająco mocny, by spełnić to, co obiecał (Rzym. 4:18-21).
Tych zagadnień nie można poznać ucząc się samemu, lub korzystając z własnej mądrości. Lecz ci, którzy otrzymali pomazanie od Tego, który jest Święty, mają wiarę w moc Bożą, która pozwala im powiedzieć: „Nie chybiło żadne słowo ze wszystkich słów jego dobrych” (1Król. 8:56). Oni też potrafią cierpliwie czekać i pokładać niezachwianą ufność w przyszłych dobrach.
W naszych poprzednich wykładach na ten temat* dowiedzieliśmy się, że „Czasy Pogan”, obejmujące okres między obaleniem obrazowego królestwa Izraela a pełnym ustanowieniem prawdziwego Królestwa Mesjańskiego na gruzach obecnych królestw, zakończą się w październiku roku 1914. Przekonaliśmy się, że okres obecności naszego Pana od 1874 do 1914 roku jest czasem „żniwa”, którego pierwsza część przeznaczona jest na zgromadzenie wybranej Oblubienicy,
____________________
* Tom I, rozdz. 13 i rodz. 14; Tom II, rozdz. 4.