4 tom paruzyjny – wykład XII – str. 578
Wielkie proroctwo naszego Pana
UCIEKAJCIE PRZED NASTANIEM ZIMY
„Przetoż módlcie się, aby nie było uciekanie wasze w zimie, albo w sabat. Albowiem naonczas będzie wielki ucisk, jaki nie był od początku świata aż dotąd, ani potem będzie. A gdyby nie były skrócone one dni, nie byłoby zbawione żadne ciało; ale dla wybranych będą skrócone one dni” – Mat. 24:20-22.
Zgromadzenie Kościoła ma miejsce w okresie zwanym czasem „żniwa”, przy końcu lata łaski. Nasz Pan wytłumaczył (Mat. 13:30,37-43), że w owym czasie żniwa zbierze swą pszenicę, a następnie spali kąkol w czasie wielkiego ucisku. Na terenach wiejskich do dziś jeszcze jest zwyczaj odkładania palenia odpadków na zimę. Rozumiemy zatem słowa naszego Pana w taki sposób, że musimy starać się o pomoc i siłę, by uciec z Babilonu przed nastaniem zimy ucisku, który na niego spadnie.
Należy pamiętać, że mają być dwie klasy pszenicy, które będą zachowane w czasie żniwa – choć jest to sprzeczne z naturą – (1) „zwycięzcy”, wierni okazujący natychmiastowe posłuszeństwo, którzy wyjdą przed nastaniem „zimy” i okażą się „godni ujść tego wszystkiego, co się dziać ma” (Łuk. 21:36) oraz (2) wierne dzieci Boże, które jednak nie okażą natychmiastowego posłuszeństwa będąc obciążone i gorliwe nie według znajomości oraz w mniejszym lub większym stopniu skalane duchem tego świata. Ci drudzy otrzymają pomoc, by mogli wyjść z Babilonu w czasie, gdy będzie on upadał, czyli będą uciekać w okresie zimowym powtarzając słowa proroka: „Pominęło żniwo, skończyło się lato, a myśmy nie wybawieni” (Jer. 8:20). Pan bardzo łaskawie wykazuje, że ci spośród nich, którzy okażą prawdziwą lojalność, ostatecznie „przyjdą z ucisku wielkiego” i znajdą się przed tronem (nie na tronie wraz z „Maluczkim Stadkiem”, które odziedziczy Królestwo jako współdziedzice z Chrystusem), gdy omyją swe szaty i wybielą je we krwi Barankowej (Obj. 7:14,15). Módlmy się i usilnie pracujmy tak, by nasza ucieczka mogła zakończyć się przed nastaniem „zimy” ucisku.