4 tom paruzyjny – wykład XII – str. 584
Wielkie proroctwo naszego Pana
Należy wyraźnie odróżnić utrapienie „onych dni” od ucisku przy końcu owych dni, którym zakończy się obecny Wiek i jego żniwo. Jednak w opisach Mateusza i Marka nie jest to zaznaczone tak wyraźnie, jak w relacji Łukasza, który zdaje się zwięźle podsumowywać wydarzenia Wieku Ewangelii i bez wspominania o „utrapieniu onych dni”, odnosi się jedynie do tego drugiego ucisku, którym zakończy się obecny Wiek. Pisze on:
„I polegną [Żydzi] od ostrza miecza, i zapędzeni będą w niewolę między wszystkie narody, i będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan. Tedy będą znaki na słońcu i na księżycu i na gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów z rozpaczą, gdy zaszumi morze i wały; Tak, iż ludzie drętwieć będą przed strachem i oczekiwaniem tych rzeczy, które przyjdą na wszystek świat” – Łuk. 21:24-26.
Tak więc okresem ucisku, opisywanym w wersetach Mat. 24:9-12 oraz w ostatnio omawianym wersecie 29, jest cały Wiek Ewangelii. (1) Pierwotny Kościół był najpierw prześladowany przez świecki Rzym, później zaś, gdy władzę przejął Rzym papieski, wszyscy, którzy nie akceptowali jego obrzydliwości, byli bezpośrednio prześladowani przez ową Jezabelę lub pośrednio przez poślubione przez nią władze świeckie, czyli Achaba. I dano jej władzę i wytracała świętych Najwyższego aż do czasu, czasów i połowy czasu – 1260 lat – do roku 1799 n.e. Owe długotrwałe prześladowania, w których było wielu „oczyszczonych i wybielonych, i doświadczonych” i na skutek których matka wszetecznic była „pijana krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych” (Obj. 17:6 nb), zakończyły się, jak już wykazaliśmy, praktycznie w roku 1776, a rzeczywiście w 1799 r., kiedy to papież i jego władza zostały upokorzone przed światem.*
Przekonawszy się, że znaki, o których mówi nasz Pan nastąpią po utrapieniu „onych dni”, chcemy dowiedzieć się czegoś więcej na temat dokładnie opisanych znaków zaćmienia
____________________
* Tom II, rozdz. 9 oraz Tom III, rozdz. 4.