4 tom paruzyjny – wykład XII – str. 593
Wielkie proroctwo naszego Pana
były cieniem „lepszych ofiar” za grzech. Jednak obecnie, gdy odrzucają pozaobraz okupu i zaprzeczają grzechowi pierworodnemu, a w związku z tym także jakiejkolwiek konieczności składania ofiar za niego, odrzucają jednocześnie ofiary obrazowe, oceniając je jako barbarzyńskie. Zaćmienie słonecznego światła Ewangelii powoduje zaćmienie blasku księżyca – „Księżyc obróci się w krew”, a Joel (2:10) dodaje, że „gwiazdy zawściągną jasność swoję”, co oznacza, że wraz z zaćmieniem światła Ewangelii oraz uznaniem Zakonu za krwawy barbarzyński ceremoniał bez znaczenia przyblakną także nauki ustanowionych przez Boga dwunastu gwiazd Kościoła (apostołów) – przestaną one być uważane za światła przewodnie.
Jak się przekonaliśmy Bóg uznał albo naznaczył w Kościele dwanaście gwiazd apostolskich. One to wraz z księżycem i słońcem były źródłem wszelkiego oświecenia w Kościele. Od nich także pochodziło prawdziwe światło, które było błogosławieństwem dla Kościoła. Jednak papiestwo, obejmując kościelne panowanie na ziemi, umieściło albo „ustanowiło” rozmaite gwiazdy, światła, „autorytety”, „teologów” na swoim firmamencie. Podobnie uczyniły różne ugrupowania protestanckie, tak że w sumie trudno zliczyć te wszystkie gwiazdy. Tymczasem zaś Bóg, ustanawiając w prawdziwym Kościele pomocników, ewangelistów, nauczycieli, nie udzielił im autorytetu świateł, czyli gwiazd. Wręcz przeciwnie, wszyscy Jego wierni naśladowcy zostali pouczeni, by jako światło przyjmowali wyłącznie te promienie Prawdy, które pochodzą od słońca, księżyca i dwunastu gwiazd ustanowionych w tym celu.
Wszyscy inni członkowie ludu Bożego winni być w obecnym Wieku płonącymi i świecącymi lampami i nie powinni ukrywać swych lamp pod korcem, ale mają tak świecić, by oddawać chwałę swemu Ojcu w niebiesiech. Słowo gwiazda (po grecku aster) nie jest używana dla określenia któregokolwiek z wiernych (poza apostołami) w odniesieniu do ich obecnego życia. Jest ono jednak używane w zastosowaniu do tych, którzy porzucają prawdę i stają się „zuchwałymi”,