4 tom paruzyjny – wykład XII – str. 607
Wielkie proroctwo naszego Pana
wypełnia się to wokół nas. Świat pełen jest obaw i rozpaczy, ale nic nie wie o obecności Syna Człowieczego oraz o żniwiarskim rozliczaniu, które się obecnie odbywa. Nawet gdyby mogli domyślić się, że nadciąga ucisk, to nie są w stanie odgadnąć, jakie błogosławieństwa po nim nastąpią.
„Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy [już obecny] objawi [ujawni się – najpierw dla swoich czuwających ‘panien’, a następnie w ucisku dla wszystkich ludzi]. Onegoż dnia, byłliby kto na dachu, a naczynia jego w domu, niech nie zstępuje, aby je pobrał; a kto na roli, niech się także nie wraca do tego, co jest pozad. Pamiętajcie na żonę Lotową. Ktobykolwiek chciał zachować duszę swoję [przez ustępstwa sumienia i pozostawanie w Babilonie], straci ją; a ktokolwiek by ją stracił [ofiarowując zainteresowanie doczesnym życiem], ożywi ją” – Łuk. 17:30-33.
W ten sposób Łukasz w swej Ewangelii stosuje te słowa (które już powyżej były rozważane) do zakończenia Wieku Ewangelii – „w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi”.
„Pamiętajcie na żonę Lotową!” – oto przejmujące ostrzeżenie naszego Pana. Jakże niewielkie zastosowanie znalazłoby to zalecenie w odniesieniu do uciekinierów z Judei w roku 70 n.e. Jakże potężną siłę posiada to ostrzeżenie dla ludu Bożego w naszych czasach, przy końcu Wieku Ewangelii. Gdy dowiadujemy się, że został wydany wyrok na Babilon, gdy dociera do nas Pańskie posłannictwo: „Wynijdźcie z niego, ludu mój! abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a iżbyście nie wzięli z plag jego”, to jest tak, jakbyśmy słyszeli głos posłańców, którzy ponaglali Lota i jego rodzinę, by opuścili Sodomę, słowami: „Jeźli chcesz, zachowaj duszę twoją, a nie oglądaj się nazad, ani stawaj na tej wszystkiej równinie; uchodź na górę, byś snać nie zginął” – 1Moj. 19:17.
Ilustracja staje się jeszcze bardziej przekonywająca, gdy wspomnimy, że chrześcijaństwo nazwane jest miastem wielkim, „które nazywają duchownie Sodomą” (Obj. 11:8).
Żona Lota, po usłuchaniu polecenia i rozpoczęciu ucieczki, „obejrzała się” pożądając rzeczy, które pozostawiła za sobą. Tak samo bywa obecnie z niektórymi, którzy uciekają z Babilonu