4 tom paruzyjny – wykład VIII – str. 406
Wołania Żeńców
co prowadzi do podwojenia ich własnego bogactwa poprzez zwiększenie wartości drugiej połowy, która znajduje się w ich rękach. Ludzie handlujący pieniędzmi plugawią świątynie naszych swobód.”
Rząd Stanów Zjednoczonych rozesłał oficjalny list do swych przedstawicieli w obcych krajach, w którym domaga się sprawozdania dotyczącego zagadnień monetarnych. Szeroko publikowany raport pana Currie, ambasadora w Belgii, stanowi znamienną ilustrację i pozostaje w całkowitej zgodności z doświadczeniami narodu amerykańskiego. Podaje on następującą odpowiedź na swe pytania udzieloną przez Alfonse Allarda, dyrektora belgijskich finansów:
„Od czasu kryzysu w 1873 roku obserwujemy nieustanny spadek wszystkich cen i nie wydaje się, by możliwe było powstrzymanie tego procesu. Ów spadek cen, wpływając na zarobki, wywołuje społeczny i gospodarczy kryzys.
Pyta mnie pan, dlaczego w roku 1873 powróciliśmy do systemu monetarnego opartego na jednym metalu, nie bacząc na jego słabe strony. Nie potrafię podać innych przyczyn, jak tylko tę, że służyło to interesom klasy finansistów, która czerpała z tego korzyści. Klasa ta była wspierana przez teorie, które wymyślili i bronili w tamtym czasie niektórzy polityczni ekonomiści, a zwłaszcza członkowie Instytutu Francuskiego.
Pyta pan, jaki wpływ miały owe zarządzenia monetarne na przemysł i zarobki w Belgii. Niedobór pieniędzy z roku 1873 roku jeszcze się zwiększył i nastąpił zapowiadany spadek cen. Ceny wszystkich artykułów przemysłowych spadły od roku 1873 o 50 procent, zaś ceny zbóż o ponad 65 procent. Przemysł nie jest już dochodowy, a rolnictwo zostało zrujnowane. Wszyscy domagają się ustanowienia ochronnych ceł, a nasi zrujnowani obywatele myślą o wojnie. W takim oto smutnym stanie znalazła się Europa.”
W liście do Narodowej Ligi Republikańskiej z 11 czerwca 1891 roku SENATOR J. D. CAMERON pisze:
„Wydaje nam się, że wyłączny standard złota dokonuje spustoszenia z taką gwałtownością, że nic nie jest w stanie się ostać. Jeśli ten proces będzie nadal przebiegał z taką intensywnością, jak w ciągu ostatnich dwudziestu lat, odkąd świat został objęty wyłącznym standardem złota, to jedno z kolejnych pokoleń, i to niezbyt odległe, będzie miało do czynienia z następującą sytuacją: