5 tom paruzyjny – wykład XVI – str. 490
Służba Pojednania
Najwyższy Kapłan, który głosił „słowo pojednania” w całej jego jasności, został wzgardzony, odrzucowny i ukrzyżowany przez tych, którzy wyznawali, iż miłują sprawiedliwość i według niej postępują. Apostołowie byli również źle traktowani z powodu swojej wierności – odmowy kompromisu w związku z poselstwem, „słowem pojednania”.
„Będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego”; „Będą mówić wszystko złe przeciwko wam, kłamiąc dla mnie”; „Nie dziwujcie się, bracia moi! jeśli was świat nienawidzi; wiedzcie, żeć mię pierwej, niżeli was, miał w nienawiści”. Te słowa wielkiego Nauczyciela miały się spełniać „aż do końca tego wieku” i dziś są równie prawdziwe, jak kiedykolwiek wcześniej. Każdy, kto wiernie pełni swoje posłannictwo i nie unika ogłaszania całej rady Bożej, szybko poznaje cierpienia Chrystusowe i prawdziwie może powiedzieć: „Urąganie urągających tobie przypadło na mię” (Mat. 5:10-12; 10:22; Psalm 69:10; Rzym. 15:3).
Po raz kolejny dostrzegamy tutaj cudowną mądrość Boskiego planu. Bowiem podczas kapłańskiej służby „słowa pojednania”, do której nakłania duch pomazania, każdy kapłan musi stawić samego siebie jako żywą ofiarę, świętą i przyjemną Bogu, swoją rozumną służbę (Rzym. 12:1).
Dlatego miara samopoświęcenia i cierpienia dla Chrystusa, znoszonego przez poszczególnych poświęconych, staje się miarą (z Boskiego punktu widzenia – ponieważ ludzie nie zawsze mogą to dostrzec) wierności każdego z nich jako ambasadora. Każdy kapłan, który nie cierpi dla Chrystusa, dla Prawdy, staje się więc niewiernym ambasadorem i sługą Nowego Przymierza. Tylko wierni i dobrzy żołnierze krzyża otrzymają nieoceniony przywilej uczestniczenia wraz z Najwyższym Kapłanem w chwalebnym dziele pojednania w sprzyjających warunkach Wieku Tysiąclecia. Jeśli z Nim cierpimy, będziemy też z Nim królowali. Jeśli się Go zaprzemy i On się nas [wtedy] zaprze (Rzym. 8:17; 2Tym. 2:12,13; Tytus 1:16).
„Trzymaj, co masz, aby nikt nie wziął korony twojej” – Obj. 3:11.
„Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota” – Obj. 2:10.