5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 427
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
Nie widzimy jeszcze, że człowiek jest obrazem Boga i panem ziemi; widzimy jednak, że rozpoczęła się już Boska działalność w tym kierunku. Widzimy pierwszy krok tego programu, mianowicie „tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jezusa, widzimy przez ucierpienie śmierci chwałą i czcią ukoronowanego [doskonałością ludzkiej natury], aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował [i w ten sposób umożliwił restytucję człowieka]”. Widzimy, że przez to Jahwe rozpoczął dzieło zbawienia ludzi, zapewniając odpowiednią cenę okupową dla naszego odkupienia, istotę równą pod względem chwały, czci i absolutnej ludzkiej doskonałości pierwszemu człowiekowi, Adamowi; Tego, który opuścił chwałę wyższej natury i został uczyniony mniejszym od aniołów, chociaż poprzednio posiadał naturę wyższą niż oni. Widzimy, że On „za wszystkich śmierci skosztował”. Widzimy, że przyjął ludzką naturę „dla ucierpienia śmierci” – dla kary, która została nałożona na nasz rodzaj. Widząc to wszystko, możemy radować się, że dobre zamiary Niebiańskiego Ojca względem naszego okupu i restytucji oraz zupełnego pojednania się z Nim zostały we właściwy sposób przygotowane i to na poziomie absolutnej sprawiedliwości, przez co Bóg może być sprawiedliwy, a zarazem może usprawiedliwiać tych, którzy wierzą w Jezusa. Tak więc ofiara złożona przez naszego Pana za grzech człowieka nie była ofiarą duchową – taka bowiem nie byłaby właściwa, możliwa do przyjęcia, gdyż nie stanowiłaby „równoważnej ceny” – w każdym szczególe dokładnej ceny okupu za Adama.
ZNACZENIE „OKUPU” I „ODKUPIENIA”
W ten sposób dochodzimy do konieczności rozważenia słowa okup, które w Nowym Testamencie ma bardzo ograniczone i ściśle zdefiniowane znaczenie. Zostało ono użyte tylko dwukrotnie: pierwszy raz, kiedy nasz Pan opisywał wykonywane przez siebie dzieło, a drugi raz w apostolskim opisie tego dzieła, kiedy zostało dokończone – w zacytowanym przez nas