5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 436
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
i umiłowanym Synem, naszym Panem, podjął kroki łaski niezbędne do osiągnięcia w nas tego celu. Uczynił nas przysposobionymi w Umiłowanym; ponieważ w Umiłowanym, przez Jego krew, przez Jego ofiarę, mamy wybawienie z Boskiego przekleństwa i gniewu – odpuszczenie naszych grzechów, z których zostaliśmy uwolnieni, czyli usprawiedliwieni.
(6) „Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie [wybawienie] nabytej własności” – Efez. 1:14. Własność, którą Chrystus nabył przez ofiarę za grzechy jako zastępca człowieka, obejmuje ogół rodzaju ludzkości, czyli wszystkich, którzy przyjmą łaskę na warunkach Ewangelii, a także Kościół, Oblubienicę. Czasem wybawienia jest Tysiąclecie, a Kościół ma być wybawiony jako pierwszy – „bardzo rano”. Ziemia była jednak częścią pierwotnego dziedzictwa człowieka i została wykupiona raz dla wszystkich przez tę samą ofiarę: dlatego również będzie wybawiona ze swojego działu przekleństwa i stanie się ogrodem Pańskim – rajem. Nabycie zostało dokonane, ale wykupienie czeka na Boski „słuszny czas”.
(7) „W którym mamy odkupienie [wybawienie] przez krew jego, to jest, odpuszczenie grzechów” – Kol. 1:14. Stwierdzenie to jest podobne do poprzedniego. My, Kościół, już teraz mamy wybawienie, czyli odpuszczenie naszych grzechów, a co za tym idzie – stan harmonii z Ojcem. Słowo „odkupienie” nie odnosi się tutaj do ofiary za grzechy, lecz jedynie do jej skutków, jakie nas obejmują, uwalniając nas od naszych grzechów. Apostoł nie pomija jednak tej ofiary, lecz mówi, że nasze wybawienie z niewoli i wpływu grzechu jest wynikiem krwi naszego Pana – Jego śmierci, Jego ofiary za grzechy, zapłaconego okupu.
(8) „A nie zasmucajcie Ducha Świętego Bożego, którym zapieczętowani jesteście na dzień odkupienia [wybawienia]” – Efez. 4:30. Nie ma tutaj żadnego odniesienia do ofiary odkupienia, dokonanej na Kalwarii. Jednak zanim ta ofiara została dokonana, a jej zasługi przedstawione w Miejscu Najświętszym