5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 462
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
Nie należy jednak rozumieć, że Bóg zmusił sprawiedliwego, by umarł za niesprawiedliwego. Sprawiedliwość nie mogła narzucić kary winnego na niewinnego, chyba że ten niewinny dobrowolnie stawił siebie jako zastępcę za winnego. To właśnie uczynił nasz Pan, Jezus. Pismo Święte uczy, że złożył On swoje życie nie ze strachu przed Boskim gniewem, nie z przymusu, lecz „dla wystawionej sobie radości [radości płynącej z posłuszeństwa wobec Ojca, z odkupienia i przywrócenia ludzkości, z przyprowadzenia wielu synów do chwały] podjął krzyż” (Hebr. 12:2).
Greckie słowa przetłumaczone w Nowym Testamencie jako „przebaczenie”, „przebaczony” i „przebaczyć” (apolyo, aphiemi i aphesis) mają takie samo znaczenie, jak ich polskie odpowiedniki: „zwolnić z wykonania kary”, „zaniechać gniewu przeciwko komuś”. Zauważmy jednak, że nie oznacza to, jak niektórzy sugerują, wypuszczenia bez zadośćuczynienia, które to znaczenie niesie w sobie polskie słowo odpuścić. Bóg nie przebacza grzesznikowi bezwarunkowo, lecz – jak mówi Pismo Święte – pozwoli więźniom wyjść z dołu (śmierci), ponieważ otrzymał okup (Ijoba 33:24). Człowiek Chrystus Jezus oddał samego siebie na okup (równoważną cenę) za wszystkich (1Tym. 2:6). Dlatego wszyscy, którzy są w grobach (więźniowie w dole) usłyszą głos Jego i wyjdą we właściwym czasie – kiedy Odkupiciel „obejmie swą wielką władzę i panowanie”.
W angielskiej Biblii Króla Jakuba, przy tłumaczeniu Starego Testamentu, aby wyrazić znaczenie pojęcia odpuszczenie, użyto słowa „pardon”. Słowo to nie pojawia się w Nowym Testamencie, gdzie greckim słowem źródłowym jest podobny znaczeniowo wyraz – karadzomai. Oznacza on darmo przebaczyć. Podamy kilka przykładów użycia tego słowa, które wykażą, że nie obala ono, lecz potwierdza zdanie, że nasz Ojciec nie odpuszcza, nie uwalnia grzeszników spod kary bezwarunkowo. Karadzomai pojawia się tylko dwanaście razy, na przykład w wersetach: „Odpuszczając sobie wzajemnie (…) jako i Chrystus odpuścił wam” (Kol. 3:13); „A gdy oni nie mieli czym zapłacić, odpuścił obydwóm.” „Ten, któremu więcej odpuścił” – Łuk. 7:42,43.