5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 476
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
podobnie jak w przypadku Adama. Pewna liczba osób mogłaby przejść taką próbę pomyślnie na skutek obecnego doświadczenia z grzechem i wyciągniętych z niego lekcji. Musimy jednak pamiętać, że większości rodzaju ludzkiego nadal brakowałoby znajomości grzechu i kary zań tak samo, jak Adamowi, ponieważ większość ludzi umarła w dzieciństwie, a wiedza znacznej części pozostałej grupy na temat rozróżniania między dobrem a złem jest stosunkowo niewielka.
(5) Taka procedura unieważniłaby, przynajmniej w znacznym stopniu, wielką lekcję, którą Bóg dawał światu przez sześć tysięcy lat na temat szkodliwości grzechu i tego, że jest on niepożądany; większość ma do tej pory niewielką znajomość sprawiedliwości. Proces uczenia ludzkości zostanie dopełniony przez lekcje dotyczące przeciwnej strony tego zagadnienia, przez mądrość i korzyść ze sprawiedliwości, nauczanej podczas Wieku Tysiąclecia.
(6) Natychmiastowo przywrócona do doskonałości ludzkość byłaby, praktycznie rzecz biorąc, nową rasą, w stosunku do której wszystkie doświadczenia byłyby stracone; żaden człowiek nie byłby bowiem w stanie zidentyfikować siebie, doskonałej istoty o doskonałych zdolnościach i umiejętnościach, z istotą, której zdolności i umiejętności są obecnie tak dalekie od doskonałości: w przypadku niemowląt, które nigdy nawet siebie nie poznały, nie ma mowy o identyfikacji. Gdyby więc Boski plan był właśnie taki, Bóg mógł stworzyć miliony istot ludzkich na początku, w Edenie i poddać je wszystkie próbie; byłoby to równoznaczne z umieszczeniem milionów w podobnej sytuacji poprzez restytucję, bez korzyści płynących z obecnego doświadczenia grzechu.
(7) Gdyby każda jednostka stała się natychmiast doskonała, nie byłoby miejsca na działalność Kościoła wraz z Panem, jako nasienia Abrahamowego, w celu błogosławienia świata i pełnienia urzędu „Królewskiego Kapłaństwa” (Gal. 3:16,29). Boski plan względem urzędu „Królewskiego Kapłaństwa” sugeruje istnienie słabości i niedoskonałości u tych, którym kapłani mają udzielać pomocy i nauki, od których mają przyjmować poświęcenie i ofiary za grzech i którym mają przekazywać