5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 484
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
– nawet przez Wszechmogącego – żaden inny plan niż ten, który został przez Niego wybrany, jeżeli weźmiemy pod uwagę wszelkie okoliczności, warunki i pożądane rezultaty. Fakt, że Bóg przyjął inny plan wobec upadłych aniołów, dowodzi, że mógł również przyjąć inny plan w stosunku do upadłego człowieka. Mógł uczynić z człowiekiem to samo, co z aniołami, ale* – jak już zauważyliśmy – nie byłoby to bardziej korzystne, a być może mniej pożądane.
Nawet gdybyśmy założyli, że przez taki plan podobna liczba ludzi otrzymałaby błogosławieństwo i w ostateczności zostałaby przywrócona do doskonałości, to jednak dostrzegamy pewne minusy: (1) o ileż straszniejszy byłby moralny upadek naszej ludzkiej rodziny, gdyby pozostawiono jej pełnię mocy umysłowych i fizycznych, a jednocześnie dozwolono na upadek moralny! Jakże wiele grzechu można poznać w krótkim okresie dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu czy stu lat – jakiego ogromu niegodziwości doświadczyłaby i dokonała ludzkość, gdyby mogła żyć w pełni swoich mocy przez sześć tysięcy lat, oddzielona od Boga, ale nie potępiona na śmierć!
(2) Nawet gdyby taki plan dotarł ostatecznie do takiej samej liczby ludzi, do jakiej dotarł plan rzeczywiście wybrany przez Boga, nigdy nie objawiłby nam w takim samym stopniu cech Boskiego charakteru. (a) Widzimy Boską sprawiedliwość w nałożeniu kary śmierci nawet na tych, którzy „nie grzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego”, lecz zostali jedynie zrodzeni w grzechu, ukształtowani w nieprawości, zrodzeni jako grzesznicy przez dziedziczenie (Rzym. 5:14,12; Psalm 51:7). W ten sposób Bóg objawił nam sprawiedliwość, która pod żadnym względem nie uniewinnia winnego i nie akceptuje niczego, co nie jest absolutną doskonałością. (b) Objawił nam miłość o wiele większą, niż moglibyśmy poznać w jakikolwiek inny sposób – miłość, która szła za nami i która objęła nas,
____________________
* Zob. „Co Pismo Święte mówi o spirytyzmie?”