5 tom paruzyjny – wykład III – str. 89
Pośrednik Pojednania – Jednorodzony
przekazaną nam przez ewangelistę, który mówi: „Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest; ale go świat nie poznał”. I dalej: „A to Logos ciałem się stało, i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy” – Jan 1:10,14. Słowa samego Pana, mówiące o Jego wcześniejszej egzystencji, są nie do obalenia. Nigdy nie uznał Józefa za swojego ojca ani też ziemskiego życia za początek swojego istnienia.
Wręcz przeciwnie: zauważmy, iż nasz Pan cały czas nazywa Jahwe swoim Ojcem. Przypomnijmy sobie Jego słowa: „A mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, żem rzekł: Jestem Synem Bożym?” – Jan 10:35. Do Marii, swojej ziemskiej matki, zwraca się słowami: „Izaliście nie wiedzieli, iż w tych rzeczach, które są Ojca mego, ja być muszę?” – Łuk. 2:49. Uczniom Pan powiedział: „Bom zstąpił z nieba”; „Jamci jest chleb on żywy, którym z nieba zstąpił” – Jan 6:38,51. W Jego czasach wielu w to nie wierzyło i wielu nadal nie wierzy, ale fakt ten nie umniejsza prawdziwości tych słów. Niektórzy usłyszawszy te słowa pytali: „Jak to możliwe?” Niektórzy z uczniów, słysząc Pańskie słowa, mówili: „Twardać to jest mowa, któż jej słuchać może?” „Ale wiedząc Jezus sam w sobie, iż o tem szemrali uczniowie jego, rzekł im: Toż was obraża? Cóż, gdybyście ujrzeli Syna człowieczego wstępującego, gdzie był pierwej?” „Od tego czasu wiele uczniów jego odeszło nazad, a więcej z nim nie chodzili” – z powodu tej wypowiedzi o niebiańskim pochodzeniu i przedludzkiej egzystencji (Jan 6:60-66).
Posłuchajmy jeszcze, jak głosi tę samą prawdę przed faryzeuszami: „Wiem, skądem przyszedł i dokąd idę (…); jam z wysokości (…); jam zaś nie jest z tego świata; (…) gdyżem ja od Boga wyszedł i przyszedłem, anim sam od siebie przyszedł, ale mię on posłał. (…) jeślibym rzekł, że go nie znam, byłbym, podobnym wam, kłamcą”. Żydzi zapytali wtedy: „Izaś ty jest większy nad ojca naszego Abrahama, który umarł?” Jezus odrzekł: „Abraham, ojciec wasz, z radością żądał, aby oglądał dzień mój, i oglądał i radował się”. (Abraham widział