5 tom paruzyjny – wykład V – str. 120
Pośrednik Pojednania – „podobny Braciom”
„A CHOĆ BYŁ SYNEM BOŻYM, WSZAKŻE Z TEGO, CO CIERPIAŁ,
NAUCZYŁ SIĘ POSŁUSZEŃSTWA. A TAK DOSKONAŁYM BĘDĄC,
STAŁ SIĘ WSZYSTKIM SOBIE POSŁUSZNYM PRZYCZYNĄ ZBAWIENIA WIECZNEGO”
– HEBR. 5:8-10 –
W ten sposób natchniony apostoł wyjaśnia, że nasz Pan był już niepokalany, doskonały, był już „Synem”, był już w pełni posłuszny Ojcu w sprzyjających warunkach, nauczył się zaś, co oznacza posłuszeństwo w warunkach jak najbardziej niesprzyjających; został zarazem wypróbowany i znaleziony godnym doskonałości na najwyższym poziomie istnienia – boskiej natury. Został w niej uczyniony doskonałym, kiedy Ojciec wzbudził Go z umarłych do wspaniałości wystawionej przed Nim chwały – aby najpierw stał się Wybawicielem Kościoła, który jest Jego Ciałem, a potem, „w słusznym czasie”, wszystkich tych, którzy poznawszy Prawdę, będą Mu posłuszni.
Zwróćmy uwagę na zgodność tych słów ze świadectwem apostoła Piotra: „Bóg on ojców naszych wzbudził Jezusa (…) tego Bóg za książęcia i zbawiciela wywyższył prawicą swoją” – Dz.Ap. 5:30,31.
W taki sposób nasz Pan Jezus okazał przed Ojcem, przed aniołami i przed nami, Jego „braćmi”, swoją wierność Ojcu i zasadom Ojcowskich rządów. Jednocześnie uwielbił i zacnym uczynił prawo Boże, wykazując, że nie było ono zbyt wymagające, że nie przekraczało możliwości doskonałej istoty nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach. My, Jego naśladowcy, możemy radować się wraz z całym posłusznym i inteligentnym stworzeniem Bożym, mówiąc: „Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” – Obj. 5:12.
Ponieważ nasz uwielbiony Pan jest Wodzem naszego zbawienia, można wyciągnąć wniosek, że wszyscy żołnierze krzyża, naśladowcy tego Wodza i współdziedzice Królestwa, muszą w podobny sposób być uczynieni doskonałymi jako „Nowe Stworzenia” przez próby i cierpienia. Cierpienia, przez które