5 tom paruzyjny – wykład VI – str. 134
Pośrednik Pojednania – syn Dawida i Pan Dawida
aby otrzymał je ten, kto ma do nich prawo – Latorośl Sprawiedliwa z korzenia Dawidowego.
Widzieliśmy już, w jaki sposób nasz Pan jest latoroślą, czy też potomkiem Dawida, poznaliśmy też Jego rzeczywistą linię genealogiczną, zgodnie potwierdzaną przez wersety Pisma Świętego. Zastanówmy się teraz, pod jakim względem był On Panem Dawida. Jak Jezus mógł być jednocześnie Synem i Panem Dawida?
Odpowiadamy, że nie jest Panem Dawida za sprawą pozycji, jaką posiadał jako istota duchowa, zanim „stał się ciałem” i zamieszkał między nami – tak samo, jak podczas swojej przedludzkiej egzystencji nie był Synem czy też Latoroślą Dawida. Nasz Pan Jezus stał się Panem, czyli zwierzchnikiem Dawida, podobnie jak „Panem wszystkiego” (Dz.Ap. 10:36) w rezultacie wielkiego dzieła, którego dokonał jako Pośrednik Pojednania. „Na to Chrystus i umarł i powstał i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panował” (Rzym. 14:9).
Rzeczywiście: Logos mógł być nazywany Panem [jednym z Panów – przyp. tłum.], posiadającym wielką władzę, Bogiem [jednym z Bogów – przyp. tłum.], mocnym, czyli wpływowym.* Podobnie człowiek Chrystus Jezus, zanim umarł, mógł być nazywany Panem [jednym z Panów – przyp. tłum.], tak jak zwracali się do Niego uczniowie: „Wy mię nazywacie nauczycielem i Panem, a dobrze mówicie; bomci jest nim” – Jan 13:13. Był On szczególnym Aniołem przymierza, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, aby odkupił świat i którego Ojciec uwielbił we wszelki możliwy sposób, oświadczając: „Tyś jest on Syn mój miły, w którym mi się upodobało”. Dlatego było jak najbardziej wskazane, aby wszyscy, którzy widzieli Jego chwałę jako chwałę Jednorodzonego Syna Ojca, pełnego łaski i prawdy, okazywali Mu szacunek, słuchali Go,
____________________
* Pamiętajmy, że nie mamy tu na myśli słowa „Jahwe”, często tłumaczonego w Starym Testamencie jako „Pan”. Chodzi raczej o inne słowa, również oddawane jako „Pan”, podobnie jak w zacytowanym powyżej tekście. „Rzekł Pan [Jahwe] Panu memu [adon – mój mistrz]: Siądź po prawicy mojej” itd.