5 tom paruzyjny – wykład VI – str. 135
Pośrednik Pojednania – syn Dawida i Pan Dawida
byli Mu posłuszni i czcili Go – oddawali Mu hołd – jako przedstawicielowi Ojca. Niemniej jednak, jak wykazuje apostoł w zacytowanym powyżej tekście, istniał pewien szczególny i odmienny sens, w jakim nasz Pan stał się Panem, czyli Mistrzem, dzięki swojej śmierci i zmartwychwstaniu.
To szczególne znaczenie, w jakim wzbudzony Chrystus był „Panem wszystkiego” – „Panem żywych i umarłych” – wiąże się ściśle z Jego dziełem Pośrednika Pojednania. W tym właśnie celu stał się człowiekiem. Ludzkość w swoim upadłym stanie, „zaprzedana pod grzech” przez nieposłuszeństwo ojca Adama, była bezradna – pod panowaniem grzechu i wyrokiem śmierci: uwolnienie od tych przekleństw, w harmonii z Boskim prawem, wymagało całkowitego zapłacenia kary, która na skutek nieposłuszeństwa Adama została nałożona na całą jego rodzinę. Rodzaj ludzki musiał być wykupiony spod grzechu i Chrystus stał się jego Wykupicielem, Właścicielem – „Panem wszystkiego”. Po to właśnie opuścił chwałę swojej przedludzkiej egzystencji i stał się człowiekiem Chrystusem Jezusem. Biblia poświadcza, że „dał samego siebie na okup” – jako cenę kupna – za rodzaj potępiony w Adamie. W ten sposób cały świat został „drogo kupiony, drogą krwią [życiem] Chrystusa”.
Chociaż przez wykupienie rodzaju ludzkiego nasz Pan w oczach sprawiedliwości stał się jego Właścicielem, jego Mistrzem, „Panem wszystkiego”, to jednak nie uczynił tego, aby poddać go w niewolę, lecz wręcz przeciwnie: aby uwolnić spod grzechu wszystkich tych, którzy przyjmą przez Niego łaskawy Boży dar. Celem ustanowienia Mesjańskiego Królestwa jest zlanie na ludzką rodzinę praw i przywilejów synów Bożych – utraconych w Edenie, odkupionych, nabytych drogo na Kalwarii. Właśnie po to nasz Pan stał się Nabywcą, Właścicielem, Panem wszystkiego: aby otrzymać prawo uwolnienia człowieka. W ten sposób przez swoją śmierć Mesjasz stał się Panem Dawida, ponieważ Dawid był członkiem rodu wykupionego drogocenną krwią.