5 tom paruzyjny – wykład VI – str. 147
Pośrednik Pojednania – syn Dawida i Pan Dawida
i uczestnikami Królestwa, wywyższonymi daleko ponad aniołów, zwierzchności i moce, i wszelkie imię, które się mianuje.
Stosownie do tego apostoł stwierdza, że jesteśmy „wybrani według przejrzenia Boga Ojca przez poświęcenie Ducha” (1Piotra 1:2). Apostoł Paweł potwierdza tę myśl, mówiąc: „Które też przejrzał, te też przeznaczył, aby byli przypodobani obrazowi Syna jego, żeby on był pierworodnym między wieloma braćmi”. Dalej wyraża pragnienie, aby oczy naszego zrozumienia zostały oświecone, abyśmy „wiedzieli, która jest nadzieja powołania jego, i które jest bogactwo chwały dziedzictwa jego w świętych; i która jest ona przewyższająca wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy”. Stwierdza on, że Jego miłosierdzie zostało nam okazane bez żadnej zasługi z naszej strony; Bóg, „gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem (…) i pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie, aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swojej, z dobrotliwości swojej przeciwko nam w Chrystusie Jezusie. (…) Albowiem czynem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie ku uczynkom dobrym” (Efez. 1:17-19).