5 tom paruzyjny – wykład VII – str. 158
Pośrednik Pojednania – „Syn Człowieczy”
Na takiej właśnie podstawie Żydzi sądzili, że Mesjasz będzie posiadał te same cechy w jeszcze znaczniejszym stopniu, jako że miał reprezentować jeszcze większą godność, cześć i chwałę niebiańskiego dworu i jego władzy, przeniesionej na ziemię.
Trudno się więc dziwić, że mając takie oczekiwania nie byli przygotowani na przyjęcie pokornego i skromnego Nazarejczyka, który zapraszał do swojego towarzystwa celników i grzeszników i którego jedyną bronią w podbijaniu świata było „słowo ust jego”. Nic dziwnego, że wskazanie na Niego jako na nadzieję Izraela, na króla Żydów, Mesjasza, spowodowało, iż odwrócili się od Niego. Nic dziwnego, że doznali srogiego zawodu, skoro przez tak długi czas pielęgnowali w sobie fałszywe nadzieje. Nic dziwnego, że wstydzili się uznać „Jezusa, króla żydowskiego” i mówili: „To nie jest piękno, cześć i godność, której pragniemy; to nie jest nasz ideał żołnierza, męża stanu i króla, który odpowiadałby potrzebom naszego narodu i który mógłby wypełnić z dawna podtrzymywane nadzieje”. O tak! Dziś mamy do czynienia z podobną klasą, która oczekuje wtórego przyjścia Mesjasza, uznając za oczywiste swoje nadzieje, oparte na „tradycji ojców”, i zaniedbując uczciwego i szczerego badania Pisma, co uczyniłoby ich „mądrymi ku zbawieniu”.
Nie ma wątpliwości, że prorok pisał o takim właśnie braku piękności i o takiej czci, której oczekiwali Żydzi. Tłumaczenie i interpretacja proroctwa niezgodnie z faktami historycznymi, stanowiącymi wypełnienie tego proroctwa, oznaczałyby brak konsekwencji w rozumowaniu. Brakowałoby również logicznej zgodności z wielokrotnie powtarzanymi świadectwami o czystości naszego Pana jako Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata – świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników.
„PRZEMIERZŁA JEST NAD INNYCH LUDZI OSOBA JEGO”
– IZAJ. 52:14,15 –
Jest to kolejny werset, w którym niewłaściwy przekład dał początek błędnym przypuszczeniom co do naszego Pana: