5 tom paruzyjny – wykład IX – str. 230
Chrzest, świadectwo i pieczęć Ducha Pojednania
zbudowane na podstawie faktów z naszego własnego doświadczenia, na niezmiennym charakterze i Słowie Bożym, nie podlega zachwianiu, ani zmianom, które mogłyby się zdarzyć, gdyby było ono oparte na ruchomych piaskach uczuć. Jeżeli w godzinie ciemności zakradną się wątpliwości lub obawy, to musimy jedynie wziąć „Lampę” (Słowo Boże) i jeszcze raz sprawdzić fakty i podstawy; jeżeli nasze serca nadal są wierne Panu, wiara, radość i pokój natychmiast do nas powrócą; jeżeli zaś nasza wiara w „drogocenną krew” się chwieje, jeżeli nasze poświęcenie słabnie, to, znając prawdziwy stan rzeczy, możemy niezwłocznie wprowadzić odpowiednie poprawki i w ten sposób przywrócić naszą „zupełność wiary” (Hebr. 10:22). Pamiętajmy jednak, że każdy, kto chce mieć taką pewność, musi „zapieczętować, że Bóg jest prawdziwy” (Jan 3:33): że nasz Pan się nie zmienia, że jest „wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”. Dlatego członkowie ludu Bożego mogą być pewni, że jeżeli raz otrzymali łaskę Bożą, to będą się znajdowali w tym stanie tak długo, dopóki ich serca będą lojalne wobec Boga, a ich pragnienia zgodne z Jego wolą; dopóki z serca będą posłuszni Boskim rozkazom – krótko wyrażonym w słowie miłość – tak względem Boga, jak i ludzi (Hebr. 11:6; 13:8).
Każdy, kto podjął opisane kroki, ma pewność, „świadectwo” Słowa Bożego, że jest dzieckiem Bożym; podczas Wieku Ewangelii oznacza to, że jest latoroślą prawdziwej winnej macicy, członkiem Kościoła na próbie (Jan 15:1). Takim właśnie Słowo Boże poświadcza, że przyłączyli się do prawdziwego Kościoła, Ciała Chrystusowego. Świadectwo to jest dawane ich duchowi, ich umysłom, przez Bożego ducha, świadczącego poprzez Jego Słowo. Ten sam duch prawdy zapewnia ich, że jeżeli ich serca nadal będą wierne Panu aż do zakończenia ich próby – jeżeli z ochotą i radością będą każdego dnia podejmowali krzyż, starając się jak najgorliwiej kroczyć śladami Mistrza – to wkrótce ich „próbne” członkostwo w Kościele Chrystusowym zostanie zamienione na rzeczywiste członkostwo – po tym, jak zakończą swój bieg i staną się uczestnikami pierwszego zmartwychwstania (Filip. 3:10).