5 tom paruzyjny – wykład IX – str. 246
Chrzest, świadectwo i pieczęć Ducha Pojednania
Dlatego więc napomnienie „Bądźcie napełnieni Duchem” oznacza bardzo wiele: że powinniśmy korzystać z pomocy i opatrzności, jakie Pan przygotował ku wsparciu naszego duchowego rozwoju. Chociaż nie możemy osobiście kontaktować się z Panem, to jednak możemy łączyć się z Nim przez modlitwę, przez innych członków Ciała oraz przez Pismo Święte. Nie możemy w rzeczywistości rozmawiać z apostołami, ale mamy kontakt z ich słowami. Jeżeli nie mamy możliwości osobistej społeczności z innymi członkami Kościoła, to możemy się z nimi porozumiewać za pomocą poczty i słowa pisanego. Jeżeli pragniemy być napełnieni duchem Pańskim, to musimy postępować według podanych przez Niego wskazówek.
PIECZĘĆ DUCHA
„W którym [Chrystusie] i wy nadzieję macie, usłyszawszy słowo prawdy, to jest Ewangelię zbawienia waszego, przez którą też uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem onym Świętym obiecanym, który jest zadatkiem dziedzictwa naszego” – Efez. 1:13,14.
W dawnych czasach pieczęci używano w różnych celach: (1) jako sygnetu – podpisu, oznaki potwierdzenia czy uznania; (2) w celu zachowania czegoś w tajemnicy, zabezpieczenia przed niepożądanym otwarciem – jak np. w Mat. 27:66; Obj. 10:4; 20:3.
Zapieczętowanie ludu Pańskiego „Duchem onym Świętym obiecanym” wiąże się z tym pierwszym znaczeniem. Apostoł nie mówi, jak niektórzy zdają się rozumieć, że zostaliśmy zapieczętowani przez ducha świętego jako osobę, tak zwaną trzecią osobę trójcy trzech równych sobie Bogów; twierdzi on raczej, że zostaliśmy zapieczętowani „Duchem onym Świętym obiecanym„, co niesie z sobą zupełnie inną myśl. Święty duch pochodzi od Ojca: to On dokonuje zapieczętowania przez Chrystusa duchem świętym, który jest pieczęcią. Potwierdza to apostoł (Dz.Ap. 2:33) oraz zapis odnoszący się do naszego Pana Jezusa, będącego pierwszym z domu synów, który został w ten sposób zapieczętowany.