5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 309
Przedmiot pojednania – człowiek
„dech żywota”, czyli „duch żywota”, ponieważ wzniecona raz iskra życia podtrzymywana jest przez oddychanie.
Słowa „duch żywota” oznaczają jednak coś więcej niż jedynie samo tchnienie; odnoszą się one do iskry życia jako takiego, bez którego oddychanie byłoby niemożliwe. Tę iskrę życia, odżywianą i rozwijaną w naszych matkach, otrzymujemy od naszych ojców.* Nieprawdą jest, jakoby ta iskra była nam przekazywana w jakiś cudowny sposób, inaczej niż u zwierząt. Wśród niższych zwierząt, takich jak konie, psy czy bydło, nowa jednostka zostaje spłodzona przez samca i urodzona przez samicę odpowiedniego gatunku; w ten sam sposób rozmnaża się gatunek ludzki, a Pismo Święte nie sugeruje niczego innego. Twierdzenie o Boskiej interwencji w narodziny ludzkiego potomstwa jest jedynie wymysłem człowieka, mającym podtrzymać fałszywą teorię. Przypuszczenie, że Bóg jest bezpośrednim Stwórcą każdego przychodzącego na świat dziecka, jest całkowicie niezgodne z Pismem Świętym, gdyż w ten sposób Bóg byłby autorem grzechu, zamieszania i niedoskonałości, zaś Biblia mówi, że Jego „sprawy są doskonałe” (5Moj. 32:4). Nie! Istoty skalane umysłowo, fizycznie i moralnie, istoty zdeformowane nie są dziełem Bożym. One upadły i znalazły się bardzo daleko od stanu swoich doskonałych rodziców, Adama i Ewy, za których tylko stworzenie Bóg odpowiada. Ci, którzy uważają, że Bóg bezpośrednio stwarza każdą ludzką istotę, czynią Go odpowiedzialnym za wszelką głupotę, obłąkanie i niepoczytalność świata; zarówno jednak nauka, jak i Pismo Święte wskazują, że dzieci dziedziczą od swoich rodziców tak wady, jak i zalety, tak słabości, jak i uzdolnienia. Apostoł z całą stanowczością mówi: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech [jako skutek] śmierć: tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy [dziedzicznie] zgrzeszyli”. Prorok mówi o tym samym następująco: „Ojcowie jedli grona cierpkie [grzeszyli], a synów zęby ścierpnęły” – wszyscy są zdeprawowani (Rzym. 5:12; Jer. 31:29,30; Ezech. 18:2).
____________________
* Zob. str. 98.