5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 312
Przedmiot pojednania – człowiek
Wobec tego ich przyszłość, nadzieja Kościoła, nazywana jest (c) duchową i niebiańską, w przeciwieństwie do nadziei i obietnic, jakie odziedziczy świat podczas Tysiąclecia. „Duch” jest również używany (d) w odniesieniu do aniołów, z natury będących istotami duchowymi, nie zaś cielesnymi. Niemniej jednak, bez względu na miejsce i sposób ich użycia, ze słowami „duch” i „duchowy” zawsze wiąże się myśl o niewidzialności.
Oto kilka przykładów wspomnianego wyżej użycia omawianych wyrazów:
(a) „Postanowił Paweł w duchu [pneuma – umysł, wola], aby (…) szedł do Jeruzalem” – Dz.Ap. 19:21.
(a) „Poruszał się w [Pawle] duch [pneuma – umysł, uczucia] jego, widząc ono miasto poddane bałwochwalstwu” – Dz.Ap. 17:16.
(a) „Ściśniony był w duchu [pneuma – w pobudzonym umyśle] Paweł, oświadczając Żydom, że Jezus jest Chrystusem” – Dz.Ap. 18:5.
(a) „[Apollos] był wprawiony w drogę Pańską, a pałając w duchu [pneuma – mając gorliwy umysł], mówił i nauczał pilnie o Panu” – Dz.Ap. 18:25.
(a) „Świadkiem mi bowiem jest on Bóg, któremu służę w duchu [pneuma – mój nowy umysł, moje nowe serce, moja odnowiona wola] moim w Ewangielii Syna jego” – Rzym. 1:9.
(a) „Wysławiajcież tedy Boga w ciele waszym i w duchu [pneuma – umysł] waszym, które są Boże” – 1Kor. 6:20.
(a) „Przetoż ja, aczem odległy ciałem, lecz przytomny duchem [pneuma – umysłem], jużem, jakobym był przytomny, osądził” – 1Kor. 5:3.
(a) „Człowiek cichego i spokojnego ducha [pneuma – umysł, usposobienie]” – 1Piotra 3:4.
(b) „Bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne [pneumatikos]” – 1Kor. 15:43.
(b) „Jest ciało cielesne, jest też ciało duchowne [pneumatikos]” – 1Kor. 15:44.
(b) „Wszakże nie jest pierwsze duchowne [pneumatikos]” – 1Kor. 15:46.