5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 316
Przedmiot pojednania – człowiek
Człowiek, który zgrzeszył, nie ma już dalszego prawa do życia; powrót tych utraconych praw życia do Boga oraz powrót ciała do prochu sprowadza człowieka do dokładnie takiego samego stanu, w jakim znajdował się przed stworzeniem.
Nasz Pan pokładał jednak nadzieje w Boskiej obietnicy, że zgodnie z Boskim zarządzeniem Jego „duch żywota”, czyli moc życia, zostanie Mu przywrócony; podobnie, dzięki okupowej ofierze naszego Pana zostały otworzone pewne nadzieje i obietnice dla całego świata; uczynił to „pośrednik nowego testamentu, Jezus” (Hebr. 12:24). Dlatego też wierzący „nie smucą się, jako i drudzy, którzy nadziei nie mają”. Nasz Odkupiciel nabył ducha praw do życia, które Adam utracił, tak w odniesieniu do siebie, jak i do całej swojej rodziny. Teraz więc wierzący mogą powierzyć swojego (i poprzez znajomość Boskiego planu – także innych osób) ducha (moc życia) w Boskie ręce, tak samo jak nasz Pan i Szczepan – pełni wiary w spełnienie Boskiej obietnicy zmartwychwstania. Dla świata zmartwychwstanie będzie oznaczało ponowne skomponowanie ludzkiego ciała oraz ożywienie go energią życiową, „duchem żywota” (po hebrajsku: ruach; po grecku: pneuma). Dla Kościoła Ewangelii, uczestników „pierwszego [najwyższego] zmartwychwstania”, będzie ono oznaczało udzielenie ducha żywota, czyli życiowej energii (po hebrajsku: ruach; po grecku: pneuma), ciału duchowemu (1Kor. 15:42-45).
Związek pomiędzy ciałem a duchem żywota, „tchem”, został jasno przedstawiony w obrazie ziemskiego zmartwychwstania, jaki został nam dany w Proroctwie Ezechiela (37:5-10,13,14). Nie ma znaczenia fakt, że prorok mówi o tym w sposób jedynie symboliczny: i tak jest to dowód, że organizm człowieka nie ma w sobie życia aż do chwili, gdy otrzyma ruach – dech żywota – który, jak już wykazaliśmy, mają wszystkie zwierzęta i żadne z nich nie może bez niego istnieć. Spójrzmy krytycznie na następujące stwierdzenia Ezechiela:
(e) „Oto ja wprowadzę w was ducha [ruach – duch życia, życiowa energia], a ożyjecie”.
(e) „A włożę na was (…) mięso, i powlekę was skórą, a dam wam ducha [ruach – duch życia, życiowa energia], i ożyjecie.”