5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 325
Przedmiot pojednania – człowiek
„Rzekł też Bóg: Niech wyda ziemia duszę żywiącą [hebr. neh–phesh – dusza żyjąca (w przekładzie angielskim jest: „stworzenie żyjące” – przyp. tłum.)] według rodzaju swego; bydło i płaz, i zwierz ziemski” – 1Moj. 1:24. Wspomniane są tutaj dusze żyjące na suchym lądzie, stojące wyżej niż ryby – ale człowiek, dusza, czyli istota ludzka, nie został jeszcze stworzony.
„I rzekł Bóg: (…) I wszelkiemu zwierzowi ziemskiemu, i wszystkiemu ptastwu niebieskiemu, i wszelkiej rzeczy ruchającej się po ziemi, w której jest dusza żywiąca [hebr. neh-phesh – dusza (w przekładzie angielskim jest: „życie” – przyp. tłum.)]; wszelka jarzyna ziela będzie ku pokarmowi” – 1Moj. 1:30. Werset ten wymienia zwierzęta niższego rzędu i wyraźnie stwierdza, że wszystkie one są duszami – w dokładnie taki sam sposób, jak człowiek.
„A gdy stworzył Pan Bóg z ziemi wszelki zwierz polny, i wszelkie ptastwo niebieskie, (…) jakoby nazywał Adam każdą duszę żywiącą [hebr. neh-phesh – dusza (w przekładzie angielskim jest: „stworzenie” – przyp. tłum.)], tak aby było imię jej” – 1Moj. 2:19. Ten werset nie wymaga komentarza: nie ma wątpliwości co do faktu, iż dusza nie jest jedynie cechą ludzką, lecz – rozumiana we właściwy sposób – stanowi właściwość wszystkich istot obdarzonych czuciem, od najniższych do najwyższych – wszelkich stworzeń posiadających zdolności odczuwania.
„Wszystko co się rucha, i co żyje, wam będzie na pokarm. (…) Wszakże mięsa z duszą jego [hebr. neh-phesh – dusza, ciało (w przekładzie angielskim jest: „życie” – przyp. tłum.)], która jest krew jego, jeść nie będziecie” – 1Moj. 9:3,4. Werset ten nie tylko mówi, że zwierzęta dane człowiekowi jako pokarm posiadają duszę, czyli istnienie; wskazuje on także, że krew reprezentuje ich egzystencję, istotę, czyli duszę, i dlatego właśnie człowiekowi nie wolno spożywać krwi – nie wolno rozwijać w sobie pragnienia krwi.
„A Ja, oto Ja stanowię przymierze moje z wami [Noe] i z nasieniem waszem po was. I z każdą duszą żywiącą [hebr. neh-phesh – dusza żyjąca (w przekładzie angielskim jest: „stworzenie” – przyp. tłum.)], które jest z wami; w ptastwie, w bydle, i w każdym zwierzęciu ziemi” – 1Moj. 9:9,10. Jest to bardzo jasne stwierdzenie, że wszystkie żywe stworzenia są duszami tak samo, jak człowiek – mimo, że stoją niżej od niego, jeżeli chodzi o ich naturę, organizm itd.
„To jest znak przymierza, który Ja dawam między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą [hebr. neh-phesh – dusza żyjąca (w przekładzie angielskim jest: „stworzenie” – przyp. tłum.)]” – 1Moj. 9:12. Czyż można żądać bardziej oczywistego dowodu?
„Wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą [hebr. neh-phesh – każda dusza żyjąca (w przekładzie angielskim jest: „stworzenie” – przyp. tłum.)] w każdym ciele” – 1Moj. 9:15.