5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 336
Przedmiot pojednania – człowiek
to przekład tego samego greckiego słowa – psyche.]” – Mar. 8:35-37.
„Syn człowieczy przyszedł (…), aby dał duszę [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] swą na okup za wielu” – Mar. 10:45.
„Godzili się (…) człowieka [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] zachować, czyli zatracić?” – Łuk. 6:9.
„Albowiem ktobykolwiek chciał zachować duszę [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] swoją, straci ją; a ktobykolwiek stracił duszę [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] swą dla mnie, ten ją zachowa. Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał, gdyby samego siebie stracił, albo sobie uszkodził” – Łuk. 9:24,25.
„Albowiem Syn człowieczy nie przyszedł zatracać dusz [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] ludzkich, ale zachować” – Łuk. 9:56
„Nie troszczcie się o żywot [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] wasz, co byście jedli, ani o ciało, czem byście się przyodziewali. Zacniejszy jest żywot, niż pokarm, a ciało, niż odzienie” – Łuk. 12:22,23.
„Jeśli kto idzie do mnie a nie ma w nienawiści [nie miłuje mniej] ojca swego, i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, nawet i duszy [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] swojej, nie może być uczniem moim” – Łuk. 14:26.
„Ktobykolwiek chciał zachować duszę [psyche – dusza, istota (Biblia angielska: życie – przyp. tłum.)] swoją, straci ją; a kto by ją kolwiek stracił, ożywi ją” – Łuk. 17:33.
Ten ostatni tekst, podobnie jak i kilka poprzednich, mówi, że lud Pański powinien pamiętać, iż jego obecne życie, czyli egzystencja, i tak podlega wyrokowi śmierci; Boska łaska zapewniła jednak odkupienie – nie kontynuację istnienia, lecz przywrócenie do życia, zmartwychwstanie, nowe życie. Powołanie obecnie trwającego Wieku Ewangelii polega na składaniu naszego życia jako żywej ofiary w służbie Pańskiej, na pójściu za przykładem naszego drogiego Odkupiciela – bowiem według obietnicy wszyscy wierzący, którzy wiernie to uczynią, otrzymają wraz z Nim udział w boskiej naturze przez działanie warunków pierwszego zmartwychwstania. W ten sposób odzyskają swoją duszę, istotę, istnienie – „aby żywot [zoe] miały, i obficie miały” (Jan 10:10).