5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 345
Przedmiot pojednania – człowiek
zaraz po chwili śmierci. Czytamy na przykład, że o śmierci Łazarza nasz Pan powiedział: „Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził„. Potem, ponieważ uczniowie nie mogli tego zrozumieć, dodał: „Łazarz umarł” – Jan 11:11-14. Gdyby teoria świadomości po śmierci była prawdziwa, czyż nie byłoby dziwne, że Łazarz nie opowiedział, co działo się z nim podczas tych czterech dni? Nikt nie powie, że był w „piekle” męczarni, ponieważ nasz Pan nazwał go „przyjacielem”; gdyby zaś przebywał w niebiańskim błogosławieństwie, nasz Pan nie przywoływałby go z powrotem, gdyż trudno by to było nazwać przyjacielską przysługą. Tak jak powiedział nasz Pan, Łazarz spał, a On obudził go do życia, do świadomości, do stanu odczuwania, czyli duszy, która została mu zwrócona, czyli ożywiona. Wszystko to było łaską, wielce przez Łazarza i jego przyjaciół docenioną.
W Piśmie Świętym przewija się myśl, że obecnie żyjemy podczas nocy umierania i snu, po której nastąpi poranek przebudzenia i zmartwychwstania. „Z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele” (Psalm 30:6) – z poranku zmartwychwstania, kiedy to śpiący wynijdą ze swoich grobów, jak przepowiedział prorok: „Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu [ziemi]!” – Izaj. 26:19.
Apostołowie również często używali tego odpowiedniego, pełnego nadziei i pokoju określenia. Łukasz, na przykład, mówi o Szczepanie, pierwszym męczenniku: „Zasnął„. Tego samego wyrażenia używa w zapisie przemowy Pawła w Antiochii: „Dawid (…) zasnął” – Dz.Ap. 7:60; 13:36. Piotr również mówi podobnie: „Ojcowie zasnęli” – 2Piotra 3:4. Sam Paweł używał tego określenia wielokrotnie, czego dowodem są poniższe cytaty:
„Jeśliby umarł [gr. zasnął] mąż jej” – 1Kor. 7:39.
„Z których wiele ich zostaje aż dotąd, a niektórzy też zasnęli” – 1Kor. 15:6.
„Bo jeślić zmartwychwstania nie masz, (…) zatem i ci poginęli, którzy zasnęli w Chrystusie” – 1Kor. 15:13-18.
„Chrystus z martwych wzbudzony jest, i stał się pierwiastkiem tych, którzy zasnęli” – 1Kor. 15:20.
„Oto tajemnicę wam powiadam: nie wszyscyć zaśniemy” – 1Kor. 15:51.