5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 349
Przedmiot pojednania – człowiek
Należy zauważyć, że argumentacja apostoła nie dotyczy zmartwychwstania ciała, lecz mówi on o zmartwychwstaniu istoty, czyli duszy; „iż nie została dusza jego w sheol, hades” (Dz.Ap. 2:31,32). Gdyby Paweł był zwolennikiem dzisiejszej teorii zmartwychwstania, to powiedziałby raczej coś takiego: Niektórzy z was mówią o zmatwychwstaniu ciała, jak gdyby miało to jakiekolwiek znaczenie; ale w rzeczywistości ciało jest jedynie „zatorem”, przeszkodą, „więzieniem” duszy, która ma się znacznie lepiej, jeżeli zostanie „wyzwolona”. Zmartwychwstanie ciała, bez względu na czas, w którym nastąpi, byłoby nieszczęściem i „powtórnym zakuciem w kajdany” duszy, ograniczeniem jej możliwości.
Apostoł jednak niczego takiego nie powiedział, gdyż byłoby to zupełnym przeciwieństwem prawdy. Nauczał on o zmartwychwstaniu duszy, czyli istoty obdarzonej czuciem, ze stanu nieświadomości, śmierci; zaprzeczał jednak zmartwychwstaniu ciała, które umarło: „I co siejesz, nie siejesz ciała, które ma potem wyróść (…) Ale [w zmartwychwstaniu duszy, czyli istoty] Bóg daje mu [nowe] ciało jako chce, a każdemu [rodzajowi] nasieniu jego własne [właściwy rodzaj] ciało” – 1Kor. 15:37,38. Masy ludzkości, będące nasieniem czyli rodzajem ludzkim, otrzymają ciała ludzkie; nie będą to jednak te same ciała, które rozpadły się w pył i których maleńkie cząsteczki i atomy przeniknęły wielokrotnie do ciał roślin i zwierząt. Kościół otrzyma ciała duchowe, podobne do ich wzbudzonego Pana i całkowicie różne od ich ziemskich ciał – tak różne, że apostoł stwierdza: „Ale się jeszcze nie objawiło, czym będziemy; lecz wiemy, iż gdy się on objawi, podobni mu będziemy; albowiem ujrzymy go tak, jako jest” – a nie jako był (1Jana 3:2).
Postąpmy jednak dalej za myślą apostoła. Pisze on:
„A jeśli Chrystus nie jest wzbudzony, daremna jest wiara wasza, i jeszczeście w grzechach waszych; zatem i ci poginęli, którzy zasnęli w Chrystusie” – wersety 17 i 18.
Ci, którzy twierdzą, że dusza nie może umrzeć i dlatego nie umiera, którzy przez to zaprzeczają zmartwychwstaniu duszy, czyli istoty obdarzonej czuciem, którzy w konsekwencji są przez swoją teorię zmuszeni do ograniczania biblijnych wzmianek