5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 355
Przedmiot pojednania – człowiek
chociaż w niektórych przypadkach można odnieść takie wrażenie; wierzmy raczej, że był to skutek zamieszania w umysłach, spowodowanego długimi stuleciami fałszywego nauczania, pochodzącego jeszcze z „ciemnych wieków”. Na usprawiedliwienie tłumaczy można również dodać, że w starej angielszczyźnie znaczenie słowa „piekło” różniło się od znaczenia współczesnego. Nie sugerowało bynajmniej miejsca płomieni, tortur, ucisku i bólu, lecz raczej grób – stan ukrycia, niepamięci. Tłumacze prawdopodobnie uzasadniali częściowo użycie słowa piekło, opierając się na jego dawnym, pierwotnym znaczeniu, podawanym w szczegółowych słownikach języka angielskiego.
Zachęcamy czytelnika, aby studiując użycie słowa szeol, zastanowił się, jaki byłby sens danego fragmentu, gdyby szeol zostało przetłumaczone jako „ogień piekielny” lub „miejsce męczarni”. Zwróćmy też uwagę na zgodność i konsekwencję w całym kontekście, jeżeli słowo szeol byłoby przełożone na niepamięć. Na tej podstawie wnioskujemy, że „dusze” idą do szeolu, do niepamięci i że nie są tam męczone ani też nie posiadają żadnej umiejętności czy mądrości, nie działają, nie odczuwają radości, bólu ani niczego innego, lecz po prostu oczekują w niepamięci na „głos archanielski i trąbę Bożą”.
„Zaprawdę, zstąpię za synem moim do grobu [do szeolu, do niepamięci]; i płakał go ojciec jego” – 1Moj. 37:35.
W ten sposób Jakub opłakiwał swojego syna, Józefa, który – jak sądził – zginął gwałtowną śmiercią.
„Jeśliby nań [na Beniamina] przypadło co złego na drodze, którą pójdziecie, tedy doprowadzicie sędziwość moją z żałością do grobu [do szeolu, do niepamięci]” – 1Moj. 42:38.
Jakub wypowiedział te słowa, kiedy żegnał Beniamina, obawiając się, że może on zostać zabity tak samo, jak – według jego przypuszczeń – został zabity Józef.
Te same słowa powtórzone są w podobnych okolicznościach w rozdziale 44:29, kiedy bracia Józefa opowiadają mu o pożegnalnym nakazie ich ojca dotyczącym Beniamina. W wersecie 31 bracia ponownie wypowiadają te słowa,