5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 370
Przedmiot pojednania – człowiek
i zamiast być uświęceni Prawdą, wolą błąd, jest już bliski. Nasz wielki przeciwnik, Szatan, wykorzystuje rozpowszechnione błędne wierzenia na ten temat i stara się usidlić świat za pomocą fałszywych doktryn, opartych na tej nieprawdziwej przesłance. Zwiódł już papistów i cały pogański świat, który odprawia modlitwy i msze za umarłych, wierząc, że nie są oni rzeczywiście umarli, lecz żyją i przechodzą tortury czyśćca. Teraz, poprzez spirytualizm, teozofię i chrześcijańską naukę ten sam przeciwnik atakuje protestantów, którzy na skutek swojego przekonania, że umarli nie są rzeczywiście umarli, są bardzo podatni na ten zwodniczy wpływ.
Chrześcijanie z różnych ugrupowań „uczynili przymierze ze śmiercią” i twierdzą, że jest ona przyjacielem, podczas gdy Pismo Święte mówi, że śmierć to największy wróg człowieka i jest zapłatą za jego grzech. Jeżeli chodzi o grób, nominalni chrześcijanie są zgodni: uważają go za miejsce przechowywania ziemskiego ciała, którego chętnie się pozbywają. Nie rozumiejąc, że śmierć (niepamięć) jest zapłatą za grzech, są gotowi uwierzyć w fałszerstwo Szatana, że zapłatą za grzech są wieczne męki. Nie uznając, że śmierć jest zapłatą za grzech, są gotowi przeczyć temu, że śmierć Chrystusa była lekarstwem, równoważną ceną za uwolnienie człowieka; w ten sposób wszystkie chwalebne szczegóły Boskiego planu okupu i restytucji są mniej lub bardziej zakryte przed ich oczami, a zarazem trudne do pojęcia.
„A tak zgładzone będzie przymierze wasze ze śmiercią, a porozumienie wasze z piekłem [szeolem, niepamięcią] nie ostoi się” – Izaj. 28:18.
Tutaj Pan mówi, że świat zostanie ostatecznie przekonany co do prawdy zawartej w biblijnych oświadczeniach o stanie śmierci i nicości; niemniej jednak stanie się to poprzez wielki czas ucisku i zamieszania dla tych, którzy zostali w tej kwestii zwiedzeni i nie chcą słuchać głosu Słowa Bożego.
„Jam rzekł w ukróceniu dróg moich: wnijdę do bram grobu [szeolu, niepamięci], pozbawion będę ostatka lat swoich” – Izaj. 38:10.