5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 379
Przedmiot pojednania – człowiek
z powszechnie przyjętym poglądem, że hades oznacza miejsce torur o tak ogromnych rozmiarach, że może pomieścić pięćdziesiąt miliardów ludzi, stanowiących populację ziemi. Nie da się również dostrzec żadnej logiki w symbolicznym przedstawieniu tegoż miejsca tortur jako jadącego na koniu. Niemniej jednak symboliczne przedstawienie śmierci, zniszczenia, niepamięci, nieświadomości, przemierzającej ziemię i niszczącej większą część jej mieszkańców, jest jak najbardziej logiczne. Zadowolimy się tutaj wykazaniem tej właśnie logiki – bez rozważania znaczenia poszczególnych symboli.
„Śmierć i piekło [hades, niepamięć] wydały umarłych, którzy w nich byli; i byli sądzeni każdy według uczynków swoich” – Obj. 20:13.
W rezultacie pierwszej próby w ogrodzie Eden na wszystkich ludzi spadł wyrok śmierci. Prawdopodobnie około pięćdziesiąt miliardów ludzi zstąpiło już do szeolu, hadesu, do nicości; setki milionów tych, których jeszcze nazywamy żyjącymi, w rzeczywistym znaczeniu tego słowa nie należą do żyjących; w dziewięciu dziesiątych są oni umarli, pod działaniem wyroku śmierci. Na skutek ceny okupu zapłaconej na Kalwarii, każdemu członkowi ludzkiej rodziny będzie dana szansa kolejnej próby; jedynie uprzywilejowana mniejszość otrzymuje taką możliwość i próbę podczas obecnego wieku, przeznaczonego na wybranie Kościoła. Oznacza to odwrócenie pierwotnego wyroku śmierci i doprowadzenie całego rodzaju ludzkiego do sądu, czyli próby dotyczącej wiecznego życia, opartej na uczynkach posłuszeństwa lub nieposłuszeństwa poszczególnych jednostek. Werset ten pokazuje nam, że w słusznym czasie nie tylko umarli (ci, których obejmuje wyrok śmierci, lecz którzy jeszcze nie zeszli do grobu) będą mogli przejść pełną próbę, czyli sąd, aby okazać, czy są godni, czy też niegodni wiecznego życia; również ci, którzy zstąpili do szeolu, hadesu, do niepamięci, wyjdą z nieświadomości, ze snu śmierci, aby stanąć na sądzie . Ta scena sądu należy