5 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 393
Nadzieje żywota wiecznego i nieśmiertelności zapewnione przez Pojednanie
to jednak owo wywyższenie wyniosło Go, jak mówi apostoł, wysoko nad wszystkie „księstwa i zwierzchności, i moce, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuje” na niebie i na ziemi (Efez. 1:21).
Z tego całkowicie jasno wynika, na podstawie objawienia samego Boga, że tylko On oraz Jego Jednorodzony Syn posiadali tę cechę nieśmiertelności wtedy, gdy apostołowie pisali swoje listy. Gdyby Jednorodzony był nieśmiertelny przed swoim wywyższeniem, to nie mógłby stać się Zbawicielem świata – ponieważ nie mógłby umrzeć; zaś według Boskiego zarządzenia musiał umrzeć, żeby stać się naszym Odkupicielem. Czytamy zapis: „Chrystus umarł za grzechy nasze”; potem został wywyższony do nieśmiertelności.
Nadzieje przyszłego wiecznego życia są przedstawione w Starym Testamencie jedynie w zarysie, lecz o nieśmiertelności nie ma nawet wzmianki. Natchniony apostoł pisze o naszym Panu, Jezusie, że „śmierć zgładził [przełamał jej władzę nad człowiekiem], i żywot na jaśnię wywiódł i nieśmiertelność przez Ewangelię” (2Tym. 1:10). Wskazuje to na dwie sprawy: (1) że życie w doskonałości, trwałe życie, jest czymś innym niż nieśmiertelność, niezniszczalność; (2) że żadne z tych wielkich błogosławieństw nie zostało otworzone ani udostępnione przed nadejściem Ewangelii – „wielkiego zbawienia, które wzięło początek opowiadania przez samego Pana” (Hebr. 2:3).
Cóż więc zostało „wywiedzione na jaśnię” przez Ewangelię, jeżeli chodzi o te dwa wielkie błogosławieństwa – żywot i nieśmiertelność?
(a) Ewangelia wskazuje, że przez Boską łaskę nasz Pan wykupił cały świat Adamowego potomstwa, a przez to zapewnił każdemu członkowi tej rodziny możliwość powrotu ze śmierci do życia – innymi słowy, opowiada ona o „czasie naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków”. Naprawienie to, w swoim najwyższym i najpełniejszym znaczeniu, będzie wyprowadzeniem „naprawionych” nie tylko z grobu, lecz również z różnych stopni śmierci (przedstawionych w chorobie i niedoskonałości) – do życia, trwałego życia,