Powrót naszego Pana – str. 83
zabrał Nabuchodonozor z Jeruzalemu, a oddał je był do domu Boga swego). … Wszystko to wyniósł Sesbasar, gdy się prowadził lud z niewoli, z Babilonu do Jeruzalemu.” (Ezdrasz 1:5,7,11). „A gdy nastał miesiąc siódmy, a synowie Izraelscy byli w miastach, zgromadził się lud jednomyślnie do Jeruzalemu. … I oddali pieniądze kamiennikom i rzemieślnikom, także strawę i napój i oliwę Sydończykom i Tyryjczykom, aby przywozili drzewo cedrowe z Libanu do morza Joppy, jako im pozwolił Cy- rus, król Perski.” – Ezdrasz 3:1,7; zob. też Ezdrasz 5:12-14.
Ten dowód Pisma Św. wskazuje, że niewola Żydów w Babilonie skończyła się pierwszym rokiem królowania Cyrusa; a świeccy historycy, powyżej przytoczeni, podają rok ten zgodnie jako 536 p.Chr. W następnym punkcie będzie dowód z Pisma Św., wykazujący, że data 536 p.Chr. jest poprawna, który to dowód również wykazuje, że data 606 P. Chr. jest początkiem czasów pogan.
PUNKT VI:
SPUSTOSZENIE NIE JEST NIEWOLĄ
Wiele zamieszania powstało z powodu stosowania słów niewola, poddaństwo i spustoszenie jako wyrazów jednoznacznych. Żydzi byli w niewoli niejednokrotnie i w różnych okresach czasu; ale był tylko jeden okres spustoszenia. Prawdą jest, że Żydzi byli w niewoli w okresie spustoszeniem. Ich pierwsza niewola pod Nabuchodonozorem zaczęła się w roku 617 p.Chr., a dopiero w jedenaście lat potem ziemia ich została spustoszona, bez mieszkańców. Co Bóg chciał nam dać do zrozumienia, należy wywnioskować ze słów użytych w tym wyroku kary na Izraela. Powiedziane tam jest: ,,I podam miasta wasze na spustoszenie, a poburzę świątnice wasze i nie przyjmę więcej wdzięcznej wonności waszej. I spustoszę ziemię, że się nad nią zdumieją nieprzyjaciele wasi, mieszkając w niej.” (3 Mojż. 26:31,32.) Po wiele razy Pan ponawiał ten wyrok