Cienie Przybytku – rozdział VI – str. 102
Ofiary składane po Dniu Pojednania
Albo Ewa była w ten sposób reprezentowana w wielkim okupie, albo też przez swojego męża jako jej głowę – w innym bowiem przypadku nie zostałaby w ogóle zbawiona, co byłoby sprzeczne z innymi wersetami Pisma Świętego.
Kościół wieku Ewangelii jest rzeczywiście określany w Biblii jako „Oblubienica”; nie oznacza to jednak oblubienicy człowieka Chrystusa Jezusa, ale Oblubienicę wzbudzonego i wywyższonego Chrystusa. Jako nowe stworzenie, spłodzone z Ducha Bożego do natury duchowej, jesteśmy zaślubieni przez duchowego Jezusa, z którym mamy dzielić Jego imię, chwałę i tron. Kościół nie jest Oblubienicą ofiarowanego człowieka Chrystusa Jezusa, lecz uwielbionego Pana Jezusa, który przy swoim wtórym przyjściu uzna nas za swoją własność (Rzym. 7:4).
To, co stanie się z mężczyzną i kobietą w przyszłym wieku, będzie również miało miejsce w przypadku Chrystusa i Kościoła – po uwielbieniu Kościoła cała jego kobiecość będzie usunięta – „będziemy Jemu podobni” – staniemy się członkami Jego Ciała. „A toć jest imię, którym ją [wtedy] nazowią [imię jej Pana]: Pan sprawiedliwość nasza” – Jer. 33:16; 23:6. Jako Ciało wielkiego Proroka, Kapłana i Króla Kościół będzie częścią Ojca Wieczności, czyli Dawcy życia dla świata (Izaj. 9:6).
Ta sama myśl przewija się przez całe Pismo Święte: jedynie mężczyźni z pokolenia kapłańskiego sprawowali ofiary i, jak stwierdziliśmy powyżej, spożywali ofiary za występek; tylko oni wchodzili do Przybytku i za wtórą zasłonę. Podobna jest organizacja wieku Ewangelii ustanowiona przez Ducha Świętego: „I On ustanowił jednych [mężczyzn] apostołami, drugich [mężczyzn] prorokami, innych [mężczyzn] ewangelistami, a innych [mężczyzn] pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła usługiwania, do budowania ciała Chrystusowego” – Efez. 4:11-12 (NP). Wyraz „mężczyzna” użyty powyżej powinien znajdować się w polskim tekście, tak jak występuje w tekście greckim. Odpowiadają