Cienie Przybytku – rozdział VIII – str. 116
Inne ważne figury
rozwoju było symbolizowane przez siedem zborów Azji Mniejszej (Obj. 1:11). Tak, świecznik wyobrażał cały Kościół Pierworodnych – Kościół nie nominalny, lecz prawdziwy; imiona jego członków są zapisane w niebie. Są to prawdziwe światła – Królewskie Kapłaństwo.
Jego wykonanie było bardzo piękne – owoc i kwiat, owoc i kwiat następujące kolejno po sobie – co symbolizowało prawdziwy Kościół zarówno piękny, jak i przynoszący owoce od pierwszego aż do ostatniego. Lampa na szczycie każdego ramienia miała kształt migdała – o jego znaczeniu dowiemy się, gdy będziemy rozważali symbolikę laski Aarona.
Światło lamp pochodziło z wytłoczonej, czystej oliwy; lampy płonęły przez cały czas. Ten olej był symbolem Ducha Świętego, a jego blask symbolizował święte oświecenie – Ducha Prawdy. Światło to było pożytkiem tylko dla kapłanów i nikt inny nie miał nigdy prawa go widzieć albo z niego korzystać. W ten sposób był wyobrażany Duch, czyli zmysł Boży, dany ku oświeceniu Kościoła w głębokich rzeczach Bożych – w rzeczach, które są zupełnie zakryte dla zwykłego człowieka (1Kor. 2:14), nawet wierzącego – usprawiedliwionego (Lewity). Nikt oprócz prawdziwie ofiarowanych, oprócz Królewskiego Kapłaństwa nie może wglądać w to głębsze światło, ukryte w Świątnicy Świętej. Kapłani (ofiarowane Ciało Chrystusa) zawsze mają dostęp do tego miejsca; to jest ich prawo i przywilej; było to dla nich przeznaczone (Hebr. 9:6). Klasa Lewitów nie może tam zaglądać z powodu zasłony ludzkiego umysłu, stojącej między nimi a świętymi przedmiotami; jedyną drogą usunięcia tej przeszkody jest poświęcenie się i zupełne ofiarowanie ludzkiej woli i natury.
Lampy miały być oczyszczane i napełniane każdego poranka i wieczora przez najwyższego kapłana – Aarona i jego synów, którzy byli spadkobiercami jego urzędu (2Moj. 27:20, 21; 30:8). Tak i nasz Najwyższy Kapłan codziennie więcej i więcej napełnia nas umysłem Chrystusowym i oczyszcza