Cienie Przybytku – rozdział VIII – str. 118
Inne ważne figury
wiarę w Chrystusa – Lewici] przez litości Boże [objawione przez Chrystusa w naszym usprawiedliwieniu], abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą [abyście się całkowicie poświęcili i w ten sposób stali kapłanami], świętą, przyjemną Bogu”. Ci, którzy w swoich sercach wyrzekną się grzechu i przyjmą Boską łaskę w Chrystusie, są darmo usprawiedliwieni przez wiarę w Jezusa – a Bóg uważa ich za bezgrzesznych, czyli świętych; Bóg powiedział, że gotów jest przyjąć takich ofiarników i ich ofiary przez Chrystusa w ciągu Dnia Pojednania (wieku Ewangelii) i zanim pełna liczba Królewskiego Kapłaństwa zostanie skompletowana. “Oto teraz czas przyjemny” – czas, kiedy takie ofiary zostaną zaakceptowane. Prawdą jest, że jak już widzieliśmy, Bóg przyjmuje ofiary świata i zawsze będzie to jedyna właściwa droga, którą wszyscy powinni iść – oddać Bogu swoje odkupione istoty. Ale kiedy obecny wiek się zakończy, nikt nie będzie mógł sie poświęcić na śmierć i cierpienia – takie ofiary będą niemożliwe, kiedy rozpocznie się nowy wiek i zostaną wprowadzone jego prawa.
Wydaje się oczywiste, że większa część pierwotnych kościołów (a tym bardziej nowoczesna światowa mieszanina, “Babilon” naszych czasów) nie była poświęcona na śmierć, a co za tym idzie, nie stanowiła Królewskiego Kapłaństwa, lecz jedynie Lewitów służących w świątyni, ale nie sprawujących ofiary.
Patrząc wstecz na obraz zawarty w Zakonie widzimy, że do tej służby było wyznaczonych 8580 Lewitów, podczas gdy figuralne ofiary sprawowało pięciu kapłanów (4Moj. 4:46-48; 2Moj. 28:1). Możliwe, że i to, podobnie jak wiele innych szczegółów “cienia” służyło ilustracji proporcji usprawiedliwionych wierzących do samoofiarników, do poświęconych. Chociaż obecnie nominalny kościół składa się z milionów członków, to jednak gdy odliczy się hipokrytów i gdy na każdych 1700 pozostałych przypada jedna osoba będąca żywą ofiarą (chociaż jest to mało, zgadza się z proporcjami w obrazie), to staje się oczywistym, że nasz Pan