Cienie Przybytku – rozdział VIII – str. 123
niewątpliwie miał to na myśli, kiedy powiedział: „Temu, co zwycięży, dam jeść z onej manny skrytej” – Obj. 2:17.
Manna była chlebem, który zstąpił z nieba dla podtrzymania życia Izraelitów. Przedstawiała ona chleb żywota, który Bóg zapewnił światu przez Chrystusa. Izraelici musieli zbierać tę mannę codziennie (w przeciwnym razie byliby głodni); tak i świat, chcąc żyć wiecznie, będzie musiał ciągle starać się o zapasy życia i łaski.
Jednak tym, którzy stają się współdziedzicami z Chrystusem, członkami pomazanego Ciała, Bóg oferuje szczególny rodzaj manny; ten sam, a jednak różny od tego, który otrzymywali wszyscy inni – „mannę skrytą”. Szczególną cechą manny w tym wiadrze było to, że się nie psuła; dlatego pięknie symbolizuje nieśmiertelny, nieskazitelny stan obiecany wszystkim członkom „Nasienia” – Kościołowi. Manna, która zapewniała życie Izraelowi, psuła się i dlatego trzeba było zbierać ją każdego dnia. Tak więc wszyscy posłuszni z rodzaju ludzkiego, stopniowo uznawani za prawdziwych Izraelitów, otrzymają życie wieczne, lecz będzie ono warunkowe, dostarczane i odnawiane; Maluczkie Stadko zaś, złożone z tych, którzy w obecnych, niesprzyjających warunkach okażą się zwycięzcami, otrzyma nieskazitelną część manny – nieśmiertelność* (Obj. 2:17).
W złotej Arce była więc przedstawiona chwała, mająca się objawić w Boskim Chrystusie; w kwitnącej lasce – Boskie wybrane kapłaństwo; w tablicach Prawa – sprawiedliwy sędzia; w nieskazitelnej mannie znajdującej się w złotym naczyniu – nieśmiertelność, Boska natura.
Ubłagalnia, znajdująca się ponad Arką, stanowiła wieko, czyli jej górną część. Była to płyta z czystego złota; na obu jej końcach znajdowały się uformowane z tej samej bryły złota dwa Cherubiny. Ich skrzydła były wzniesione, jakby przygotowane do lotu; ich twarze patrzyły do wewnątrz w kierunku
____________________
* Wykłady Pisma Świętego, Tom I, str. 185.