6 tom paruzyjny – wykład VII – str. 362
Prawo Nowego Stworzenia
pierwotnej obietnicy Abrahamowej, która przejdzie na duchowe nasienie. Szczegóły tego zagadnienia są przez Apostoła wyczerpująco i pięknie przedstawione w Liście do Galacjan (rozdz. 4). Apostoł występuje tam przeciwko fałszywemu twierdzeniu, jakoby chrześcijanie musieli stać się Żydami i przejść pod Prawo Mojżeszowe, aby stać się dziedzicami pod pierwotną obietnicą Abrahamową.
Paweł wykazuje, że w przeciwieństwie do tego – wszyscy, którzy znajdują się pod Zakonem, pozostają w niewoli, podczas gdy duchowe nasienie Abrahama musi być wolne jak Izaak, a nie jak Ismael. Dowodzi on następnie, że jeśli jakikolwiek poganin, nie będący pod Zakonem, wchodzi pod Przymierze Prawa Synajskiego, oddziela się w ten sposób od prawdziwego nasienia Abrahama, stając się pozaobrazowym Ismaelitą. Pisze on: „Oto ja Paweł mówię wam, iż jeśli się obrzezywać będziecie, Chrystus wam nic nie pomoże. A oświadczam się zasię przed każdym człowiekiem, który się obrzezuje, iż powinien wszystek zakon pełnić. Pozbawiliście się Chrystusa, którzy się kolwiek przez zakon usprawiedliwiacie; wypadliście z łaski” [Gal. 5:2‑4]. Sprzeciwiając się temu, Apostoł przekonuje tych Żydów, których z niewoli Przymierza Zakonu uwolniła śmierć Chrystusa oraz tych pogan, którzy nigdy Przymierzu Zakonu nie podlegali, a którzy teraz przyjęli Chrystusa i Przymierze Łaski, słowami: „Stójcie tedy w tej wolności, którą nas Chrystus wolnymi uczynił, a nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli” (Gal. 5:1‑4).
Widzimy więc, że to „nowe stworzenie”, z Chrystusem jako swą Głową, stanowi nasienie Abrahama zgodne z owym pierwotnym Przymierzem Abrahamowym i że to ono ma błogosławić świat poprzez odkupienie i restytucję. Nie dziwi nas także fakt, iż figuralnie, w obrazach używanych przez Pana i apostołów, Nowe Stworzenie jest czasami pokazane jako „mąż doskonały”, którego głowa przedstawia Chrystusa Jezusa, zaś członki jego ciała przedstawiają Kościół – poszczególnych jego członków (Efez. 4:13; Kol. 1:18). I tak: „My tedy, bracia, tak jako Izaak, jesteśmy dziatkami obietnicy” [Gal. 4:28] – członkami pozaobrazowego Izaaka, którego Głową jest Jezus.