6 tom paruzyjny – wykład X – str. 423
Chrzest Nowego Stworzenia
7. Dziecko jest rozbierane, co oznacza zdjęcie starego człowieka.
8. Dziecko zostaje przedstawione przez rodziców chrzestnych, reprezentujących kościół.
9. Następuje wyrzeczenie się diabła i jego uczynków.
10. Niemowlę zostaje namaszczone olejem.
11. Czyni się wyznanie wiary.
12. Dziecko jest pytane, czy chce być ochrzczone.
13. Nadaje się dziecku imię jakiegoś świętego, który ma je strzec i być dla niego przykładem.
14. Trzykrotnie zanurza się dziecko lub trzy razy wylewa się wodę na jego głowę.
15. Dziecko otrzymuje pocałunek pokoju.
16. Namaszcza się głowę dziecka, co symbolizuje, że chrzest czyni je królem i kapłanem.
17. Otrzymuje ono zapaloną świeczkę, co oznacza, że stało się dzieckiem światłości.
18. Niemowlę zawija się w komżę (białą szatę), symbolizującą uzyskanie czystości przez chrzest.”
(Elliott, Delineation of Romanism [Zarys katolicyzmu rzymskiego], tom I, str. 240; zob. też Roman Catholic Catechism, str. 252 [katechizm katolicki])
Powyższe wypaczone praktyki chrztu kultywowane były przez ponad 1200 lat przed powstaniem istniejących dziś różnych odłamów protestanckich. Niewątpliwie istniały jednostki z ludu Pańskiego, które nieco jaśniej pojmowały te sprawy, ale możemy przypuszczać, że było ich bardzo niewiele. Nie wspomina o nich ani o różnicy ich poglądów żaden zapis historyczny. Nic więc dziwnego, że w XV i XVI wieku obarczeni taką spuścizną protestanci byli nadal pod jej przemożnym wpływem i choć zaniechali w znacznym stopniu krańcowej ceremonialności, utrzymywali jednak te same ogólne poglądy i zwyczaje. Nawet dziś, skądinąd inteligentni ludzie żywią zabobonny strach przed ewentualną przyszłością swych dzieci, gdyby umarły one, nie zostawszy ochrzczone, a więc, jak mniemają, bez odpuszczenia grzechów i bez prawa członkostwa w kościele.