6 tom paruzyjny – wykład X – str. 439
Chrzest Nowego Stworzenia
Wkrótce dokonał się Jego chrzest, gdy umarł, wołając: „Wykonało się!”
Umiera nie tylko Pan i Jego Ciało, Kościół, ale i cały świat. Świat jednak nie ma udziału w śmierci Chrystusa tak jak Kościół, Jego Ciało. Istnieje tu zasadnicza różnica. Cały świat jest martwy na skutek wyroku, czyli przekleństwa, jakie spadło na ojca Adama. Jednak nasz Pan, Jezus, nie był ze świata, nie był jednym spośród umierających w Adamie. Jak się przekonaliśmy, Jego życie było święte i oddzielone od życia wszystkich grzeszników; mimo iż miał ziemską matkę*, nie podlegał potępieniu. Dlaczego więc umarł? Pismo Święte odpowiada, że „Chrystus umarł za grzechy nasze„. Jego śmierć była ofiarą. Podobnie dzieje się z Kościołem, Jego Ciałem, które chrzci się chrztem w Jego śmierć i ma udział w Jego ofiarniczej śmierci. Członkowie Kościoła, z natury będąc potomkami Adama, „dziećmi gniewu jak inni”, są jednak najpierw usprawiedliwieni ze śmierci Adamowej ku żywotowi dzięki swej wierze w naszego Pana, Jezusa i Jego dzieło odkupienia. Najważniejszym celem usprawiedliwienia z Adamowego potępienia do życia jest to, by dać im przywilej bycia ochrzczonymi w Jezusa Chrystusa (czyli stania się członkami Jego Ciała, Kościoła [ekklesia]) poprzez chrzest w Jego śmierć, czyli poprzez uczestniczenie w Jego śmierci jako współofiarnicy. Ach, jak ogromna jest różnica między byciem umarłym w Adamie a byciem umarłym w Chrystusie!
Tajemnica naszego związku z Chrystusem poprzez ofiarę, przez chrzest śmierci teraz, a następnie poprzez łączność i jedność z Nim w przyszłej chwale, jest dla świata niepojęta. Powinna jednak być doceniana przez wiernych Pańskich, a Pismo Święte wielokrotnie ją poświadcza. „Jeśli z nim cierpimy, z nim też królować będziemy”, „Jeśliśmy tedy z Chrystusem umarli, wierzymy, iż też z nim żyć będziemy”, „dziedzicami w prawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi, jeśli tylko z nim cierpimy [jeśli doświadczamy z Nim chrztu śmierci jako Jego Ciało], abyśmy też z nim byli uwielbieni” (2 Tym. 2:12; Rzym. 6:8, 8:17).
____________________
* Tom V, Wykład IV