6 tom paruzyjny – wykład XI – str. 462
Pascha Nowego Stworzenia
jako naród pierworodnymi, tzn. „królewskim kapłaństwem, narodem świętym, nabytym ludem” Mesjasza. Utracili oni sposobność przejścia i stania się członkami Nowego Stworzenia oraz otrzymania obfitszego życia w chwale, czci i nieśmiertelności. Cieszymy się jednak z innych zapewnień Pisma Świętego, że mimo to będą oni jednak mieć wspaniałą możliwość przyjęcia Baranka Bożego, spożywania i przyswajania sobie Jego ciała, Jego ofiary i wyzwolenia się w ten sposób z więzów grzechu i śmierci. Stanie się to pod kierunkiem Pana i Jego wiernych braci, duchowego Izraela, pozaobrazowego Kościoła Pierworodnych (Rzym. 11:11‑26).
Przy końcu swojej misji, 14. dnia pierwszego miesiąca, „tej nocy, której był wydany”, a zatem tego samego dnia, w którym umarł jako pozaobrazowy Baranek, Pan obchodził ze swoimi uczniami obrazową Paschę Żydów, jedząc ze swoimi dwunastoma apostołami obrazowego baranka, który symbolizował Jego samego, Jego własną ofiarę za grzechy świata i „prawdziwy pokarm”, dzięki mocy którego, i tylko dzięki niemu, otrzymać można życie, wolność i błogosławieństwo Synów Bożych. Spożywanie tej wieczerzy w noc poprzedzającą śmierć naszego Pana, a jednocześnie tego samego dnia, było możliwe dzięki zwyczajowi żydowskiemu, według którego dzień zaczynał się nie o północy, lecz wieczorem. Widocznie Pan tak pokierował wszystkimi sprawami Izraela, aby zgadzały się one z obrazami, które miały stanowić.
Nasz Pan i Jego apostołowie, jako Żydzi „urodzeni pod Zakonem”, byli obowiązani obchodzić tę obrazową uroczystość, i to w jej właściwym czasie. Po zakończeniu żydowskiej wieczerzy, po spożyciu baranka z przaśnym chlebem i ziołami oraz prawdopodobnie, jak to było w zwyczaju – z „owocem winorośli”, nasz Pan, wziąwszy kawałek przaśnego chleba i „owoc winorośli”, które pozostały po obrazowej wieczerzy żydowskiej, ustanowił dla swoich uczniów i dla całego swojego Kościoła, który oni reprezentowali (Jan 17:20), rzecz nową; miała ona wśród nich jako duchowego Izraela, Kościoła Pierworodnych, Nowego Stworzenia, zająć miejsce żydowskiej wieczerzy paschalnej. Nasz Pan nie ustanowił innego i wyższego obrazu Paschy. Przeciwnie, obraz zaczął się wypełniać