6 tom paruzyjny – wykład XI – str. 470
Pascha Nowego Stworzenia
w ściśle określonym czasie, tj. 14 dnia pierwszego miesiąca według rachuby żydowskiej*.Ta sama data, obliczona tą samą metodą, jest nadal właściwa i przekonuje wszystkich, którzy poszukują „starych ścieżek” i pragną po nich postępować. Do tego corocznego obchodzenia Pamiątki śmierci naszego Pana, ustanowionej przez Niego i praktykowanej w pierwotnym Kościele, powrócili ostatnio ci, którzy poznali światło „teraźniejszej prawdy”.
Nie należy się dziwić, że gdy właściwe znaczenie symbolicznej Wieczerzy Pańskiej coraz bardziej szło w zapomnienie, poprawny zwyczaj jej corocznego obchodzenia również ulegał zaniedbaniu i zapomnieniu. Sprawa ta stanie się bardziej zrozumiała, gdy poznamy jej historię.
Gdy apostołowie i ci, którzy nastali bezpośrednio po nich, zasnęli, gdzieś około trzeciego stulecia, w Kościele nabierał wpływu rzymski katolicyzm. Jedną z jego fałszywych doktryn była nauka, że choć śmierć Chrystusa zapewnia zgładzenie dawnych grzechów, to nie może ona zgładzić tych osobistych przestępstw, które wierzący popełnił po przyjściu do społeczności z Chrystusem, a więc po chrzcie, i że za takie grzechy potrzebna jest nowa ofiara. Na podstawie tego błędu stworzono naukę o mszy, którą, jak już w innym miejscu szczegółowo wyjaśniliśmy, uważano za nową ofiarę Chrystusa za osobiste grzechy człowieka, za którego msza jest odprawiana, czyli ofiarowana.
____________________
* Rok hebrajski rozpoczyna się na wiosnę z pierwszym ukazaniem się nowiu księżyca po wiosennym porównaniu dnia z nocą. Dzień 14. można łatwo obliczyć, ale nie należy go mieszać ze świętowanym przez Żydów tygodniem świątecznym, który zaczynał się 15. i trwał przez cały następny tydzień. Ten tydzień przaśników, obchodzony przez Żydów z radością, wskazuje na całą przyszłość chrześcijanina, a szczególnie przedstawia cały rok aż do następnego obchodzenia Pamiątki Ostatniej Wieczerzy. Dla Żyda ofiara baranka była środkiem do celu, początkiem świątecznego tygodnia, który pochłaniał całą jego uwagę. Nasza Pamiątka odnosi się do zabicia Baranka i dlatego przypada 14 Nisan (pierwszego miesiąca). Co więcej, powinniśmy pamiętać, że ze względu na odmienne liczenie godzin dnia, noc 14 Nisan odpowiadałaby temu, co teraz uważamy za wieczór 13 dnia.