6 tom paruzyjny – wykład IX – str. 409
Sąd Nowego Stworzenia
ale stopniowo także zabijać i wypierać wszystkie pełne słodyczy i piękna kwiaty i łaski ducha.
WŁAŚCIWE ROZSĄDZANIE SAMYCH SIEBIE
Apostoł Paweł opisuje nasz właściwy rozwój jako Nowych Stworzeń oraz właściwe rozsądzanie i krytyczną ocenę samych siebie słowami: „Te tedy obietnice mając, najmilsi! oczyszczajmy samych siebie od wszelakiej zmazy ciała i ducha, wykonując poświęcenie w bojaźni Bożej” – 2Kor. 7:1. „Niechże tedy człowiek samego siebie doświadczy” – niech dostrzeże swe ułomności i zepsucie swej upadłej, cielesnej natury i dąży do oczyszczenia się, odrzucając uczynki „starego człowieka” i do odnowienia się, do przemieniania z chwały w chwałę, starając się coraz bardziej przypominać obraz drogiego Syna Bożego, który jest naszym wzorem oraz Odkupicielem i Panem. Apostoł Paweł nalega jednak, abyśmy oczyścili nie tylko swoje ciało, na ile to możliwe, ale także swojego ducha, swój umysł, aby nowy umysł, święte postanowienie, czyli wola, objęły pełną kontrolę, podbijając wszelaką myśl pod posłuszeństwo woli Bożej wyrażonej i przedstawionej w Chrystusie.
Próba oczyszczenia naszego ciała i okiełznania języka byłaby daremna, gdybyśmy zaniedbali serce, umysł i ducha, gdzie powstają myśli, które okazują się jedynie w zmazach ciała – poprzez słowa i uczynki. Tylko modlitwa i wytrwałość mogą doprowadzić do takiego oczyszczenia, które jest niezbędne, aby mieć udział w Królestwie, „wykonując poświęcenie w bojaźni Bożej”. Nie możemy mieć także nadziei na zupełne oczyszczenie ciała. Bóg oczekuje od nas jednak zupełnego oczyszczenia woli, serca, ducha (co sugeruje możliwie najpełniejsze oczyszczenie ciała i języka). Tym, w których widzi serce czyste i wierne Jemu, Jego duchowi i prawu miłości, da we właściwym czasie odpowiednie nowe ciało. „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają” – Mat. 5:8.
Jakże stosowne są tu słowa Apostoła: „A Pan niech sprawuje serca wasze ku miłości Bożej” – 2Tes. 3:5, miłości, która jest łagodna,