6 tom paruzyjny – wykład IX – str. 419
Sąd Nowego Stworzenia
w chwale ze wszystkimi świętymi posłańcami, opisanym w Mat. 25:31‑46. Obiecał On, że kiedy Syn człowieczy „usiądzie na stolicy chwały swojej”, Jego wierny Kościół [ekklesia], Oblubienica, zasiądzie wraz z Nim na tym tronie chwały i będzie współuczestniczyć w tysiącletnim sądzie narodów obejmującym tych „wszystkich, którzy są w grobach swoich”.
Sąd Kościoła jest wyraźnie zobrazowany i opisany przez naszego Pana w Mat. 25:14‑30 i Łuk. 19:12‑26. Nastanie on przy końcu tego wieku jako pierwsze dzieło wtórej obecności Króla, zanim zajmie się On światem. Rozliczy się On najpierw ze swymi sługami, którym powierzył szafowanie różnymi bogactwami i wpływami, zdolnościami i możliwościami, jakich mieli wiernie używać z wytrwałością i oddaniem. Z tego muszą się rozliczyć; wierni muszą zostać nagrodzeni – otrzymają władzę nad dwoma, pięcioma lub dziesięcioma miastami, innymi słowy – „radościami Pana swego”. Nagrody, jakkolwiek wspaniałe i zaszczytne, będą się od siebie różnić chwałą i świetnością. „Albowiem gwiazda od gwiazdy różna jest w jasności.” Tak będzie i z tymi, którzy będą mieć udział w pierwszym zmartwychwstaniu do „chwały, czci i nieśmiertelności” (1Kor. 15:41).
Wierność, miłość i gorliwość stanowić będą próbę. Ci, którzy posiadają talenty, lecz zakopują je w ziemi, w interesach, przyjemnościach lub w lenistwie, dowodzą braku miłości i wdzięczności, a zatem i tego, że są niegodni Królestwa i nie wejdą „do radości Pana swego” oraz nie będzie im dozwolone panowanie wraz z Nim i błogosławienie świata.